Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
In de eerste dertig seconden weet hij eigenlijk niet wat ze spreken; alles ziet hij dubbel, totdat hij eindelijk de eerlijke verklaring aflegt: waarlijk wel een beetje verrast te zijn, juffrouw Van Barneveld al zoo vroeg hier bij zich te zien. "Ik stoor u menheer Van Hake; maar 't was onze afspraak dat ik eens in de vroegte zou komen kijken hoe het er op zoo'n orgel uitziet. Speel u gerust door.
Ja, Generaal van den Bergh... en dat is de eerste de beste niet! Waar woont die Generaal, Papa? Ieverans op 't Zuid tegen het Justiciepaleis, verweerde zich Snepvangers. Ik wist niet dat ge een Generaal kendet... Ge hebt er nooit over gesproken... Ik heb er nooit aan gedacht er over te spreken... maar ik speel nog al eens domino met hem in 't café... hij spreekt Gentsch...
Minstens een uur lang bleven zij zwijgend en peinzend zoo zitten, beiden bezig met dezelfde gedachte en beiden trachtend die voor elkaar te verbergen. Eindelijk verbrak Marcel het eerst de stilte. "Kom," zeide hij tot Rodolphe; "dit was toch ons plan niet!" "Wat bedoel je?" vroeg Rodolphe. "Lieve hemel, speel toch met mij geen kiekeboetje!
Al pratende, was ik de deur genaderd; maar nauwelijks had ik eenige schreden gedaan of Lize, die mij gevolgd was, greep mij bij de hand en wees lachende op mijn harp. Ik kon mij niet bedriegen. Wilt gij, dat ik voor u speel? Zij knikte toestemmend en klapte in de handen. Kom, ja, speel een deuntje.
Waarom, weet hij zelf niet recht, maar 't is alsof het woord "hansworst" hem niet van de lippen wil, en hij stottert bij het antwoord: "'k Presenteer gedresseerde honden, juffrouw! en 'k speel viool." "Nu, daarvoor hoef je je niet te schamen. Waarom krijg je zoo'n kleur? 'k Geloof, dat je mij wat wilt wijsmaken." "'k Ben ook de paljas," antwoordt hij min of meer verlegen. "Paljas!
"Niet?" vroeg de andere verwonderd. "Gij moet toch in de medicijnen gestudeerd hebben?" "Dat is nooit in mij opgekomen." "Maar, als gij arts zijt, en dokter...." "Ja, dat ben ik; die titels bezit ik; dat weet ik zelf het best, want ik heb die zelf aan mij verleend." "Gij ... gij zelf?" "Natuurlijk. Ik speel open kaart met u, omdat ik denk, dat gij mijn voorstel aannemen zult.
Dominus, zei de senex; en nu we hier zoo rustig wat bij elkaâr zitten te praten, woû ik je eens wat zeggen. En wat dan, senex? zei de dominus naar links. Kijk eens, dominus, zei de senex. Ik ben nooit heel gelukkig geweest als komediant. Ik speel wel vrij goed de senex-rollen, maar ze hebben me nooit gelukkig gemaakt. Ik heb nooit kunnen wennen aan dien zwaren, beroerden, houten maskerkop.
Je moet eens zoo goed wezen naar de mangelkamer te gaan niet waar, mama? Niet waar, Hersilie? en speel wat met den jongeheer Bonifaz, want hy hobbelt zoo fameus. 't Is waar, zieje, Hersilie, omdat mama zoo'n fameus erge hoofdpyn heeft, dát is het maar!
De huisheer van den vreemdeling zeide, dat hij niet wist, wie het huis aan den overkant gehuurd had; men zag er geen menschen, en wat de muziek betrof, het kwam hem voor, dat deze verschrikkelijk vervelend was. «Het was, alsof daar iemand een stuk zat in te studeeren, dat hij toch niet goed kon uitvoeren: altijd hetzelfde stuk. ««Ik speel het toch goed!»» denkt hij zeker; maar hij doet het nooit goed, hoe lang hij ook speelt.»
Ze bevrijdde rap hare oogen en zag Sörge vóor haar staan. Ze kreeg eene hooge kleur en iedereen begon luidop te lachen. Ze was erg beschaamd, werd kwaad. Ik speel niet meer met u, zeide ze, ge hebt mij bedrogen. Ge waart wel Simon, lieg maar niet. Ge hebt ineens de plaats van Simon ingenomen. Ze keerde zich meesmuilend naar Vere, die haar goedig aanzag en stille haar hoofd schudde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek