United States or Benin ? Vote for the TOP Country of the Week !


Speel nog eens voor me; toe, laat ik nog eens wat hooren, maar niet dat treurige, dat van laatst, hoor!" "Mijn God! Keetje, wat zeg je?" "Stil! je moet Betty niet wakker maken! Ze slaapt nog, ze heeft gisteren te veel gewerkt. Wat een leven is er buiten. God! wat een geweld." "'t Dondert nog: het ontweert, en...." "Waarom sta jij hier? Waar is Carlo?" "Hier ben ik, vrouw!"

"Meen je dat werkelijk?" vroeg hij dringend, haar met zijn blik volgend, terwijl ze de kamer uitliep. "Ja, ik meen het. Ik wil niet met die dingen geplaagd worden. Vader zegt, dat het niet hoeft; het is te vroeg en ik wil niet." "Maar mag ik niet hopen, dat je langzamerhand van plan veranderen zult? Ik wil wachten en niets zeggen, totdat je tijd hebt gehad. Speel niet met me, Meta.

"Speel eens iets, Amy; laat hun eens hooren, hoe je bent vooruitgegaan," verzocht Laurie, met vergeeflijken trots op zijn veelbelovende leerling. Maar Amy fluisterde met oogen vol tranen, terwijl zij het oude krukje opdraaide: "Niet van avond, Laurie, ik kan van avond geen kunsten vertoonen."

Als zij werk had gevonden, had zij het onmiddellijk daarna weder verloren. Daarom was het, dat zij ten langen leste, den strijd tegen den onbekende moede, besloot, om haar brood in Maastricht te verdienen. Iederen morgen ging ze in de vroegte uit haar huis en liet haar jongen alleen. "Wees zoet vandaag en speel niet bij den Jeker," zeide ze iederen dag, wanneer zij vertrok.

Ik speel wel voor oortjedood in mijnen handel, omdat er moet gezorgd worden; maar dit kan mij niet beletten den eenigen vriend, dien ik heb gehad, uit den nood te redden, al moest ik zelfs daartoe een groot gat in mijn goed maken. Dus spreek, Spinael, spreek stoutelijk, gij zult mij verheugen; want ik wil u helpen

De fortuin gaat persoonlijk te werk en het is buiten kijf, dat zij u heden toelacht!... Speel dus en gij zult winnen...." "Maar...." "Zwijg!... ik wil het!... Er valt hier niet meer op terug te komen," sprak de verleider op kort afgebroken toon.

Luidt niet, klokken; speel uw zachte, eenvoudige deuntjes niet, beiaard: don Frederik nadert, de zoon van den bloedigen hertog. Hij komt op u af, gevolgd van vijf en dertig vendels Spanjaarden, uwe doodvijanden, Haarlem, o stede van vrijheid; twee en twintig vendels Walen, achttien vendels Duitschers, achthonderd peerden, een machtig geschut volgen hem.

Ponine en Zelma willen niet, dat ik met haar poppen speel. Ik heb niets dan een klein blikken sabeltje, niet langer dan zoo." Het kind wees haar pink. "Dat niet snijdt?" "Ja, zeker, mijnheer," zei het kind, "het snijdt salade en vliegenkoppen." Zij kwamen aan het dorp; Cosette voerde den vreemdeling door de straten.

"Of u mij, papa!" Albertine staat op een slaat het kostbare instrument open. "Chopin, papa?" "Neen, Tientje, speel liever iets van Mendelsohn; ik weet niet, hoe het komt, maar ik ben vandaag niet opgewekt." "Niet; scheelt er wat aan, papa?"

"Maak geen leven om niets!" zeide hij, toen de hond om hem henen sprong en aansloeg. "Kom hier, en speel voor chirurgijn." Hij rigtte zich op, zette zich neder in het zand, en liet zich door Tiras het aangezigt en de handen lekken. Zoo ging het voort, duin op, duin af, in de rigting der zee.