Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 31 augustus 2025


Dan valt de slag, en Ibsen verlaat Noorwegen. In de kajuit converseerden de passagiers over den val van Dybbøl, over de jonge Noorsche vrijwilligers. Inderdaad, van één was een neef weggeloopen, een ander miste zijn handelsbediende; men had dus belang bij de zaak. Op de sofa zat een oude dame, flink en ferm; velen troostten haar of spraken bezorgdheid uit over haar eenigen zoon.

Clare lag op eene van riet gevlochten bank onder de veranda en rookte eene sigaar. Marie lag op eene sofa, tegenover het venster dat onder de veranda uitkwam, door eene gordijn van doorzichtig gaas tegen den overlast der muskieten beschermd, en met een fraai gebonden gebedenboekje lusteloos in de hand.

Op de sofa tegenover mij zat een oude man, geheel in witte sluiers gehuld, tusschen opeengestapelde kussens; naast hem lag een jongmensch op zijn gemak achterover in een leunstoel, met een modern grijs pak aan, waarvan hij de jas had uitgetrokken. Ik maakte eerst mijn opwachting bij den ouden heer, die mij zoo vriendelijk aankeek, dat al de rimpeltjes in zijn gezicht in beweging kwamen.

In de woonkamer van het slot waren de donkere gordijnen toegeschoven, en dáár, waar vroeger de groote, ouderwetsche sofa geplaatst was, stond nu het ziekbed van Nelly's moeder; zij was zeer ziek geworden op dien ongelukkigen morgen, toen zij haar zoon zocht en niet vond; het zwakke leven worstelde met den somberen engel, wiens onheilspellende nabijheid men in het vertrek scheen te bespeuren.

Maak weer van mij de oude grove Milly van Weenen, of de Milly van Nizza, eene zonder oogen, want gij hebt u misrekend als ge denkt dat ik mij, uit eigen teergevoeligheid, tot een lompe, of, uit eigen fijnzichtigheid, tot eene blinde ontwikkelen kan. Sörge staarde zonder verwondering haar aan. Ze zat ten halve lang-uit op de witte sofa.

En Marie liet zich achterover op de sofa zinken en begon jammerlijk te snikken. Marie was eene van die ongelukkige stervelingen, in wier oogen al wat zij verloren hebben eene waarde verkrijgt, die het nooit had terwijl zij het bezaten. Wat zij had, scheen zij slechts te beschouwen om er gebreken aan te vinden; maar wanneer zij het eens voorgoed kwijt was, hield zij niet op het te prijzen.

Daar stond zij nu in de woonkamer; op de sofa zat hare moeder, bij het venster tante, en beiden zagen haar zoo vreemd zoo teeder aan; ja, het scheen alsof hare moeder geweend had.

Wij gingen daarop naar de bibliotheek, waar een lustig vuur brandde en een schat van Voyages pittoresques en hedendaagsche literatuur, op de keurigste wijze gebonden, bijeen was. "Hier ga je nu maar heen, als je je verveelt! Die sofa is nog al makkelijk. In deze laden zijn platen; al wat je hier ziet is meestal in Engeland gekocht, en nu completeert Henriet het zoo wat.

Er viel toch binnen de muren van dit vertrek niets anders voor als dat eene jonge schoone vrouw, op een drukkende namiddag in de maand September, wanneer de warmte soms lastiger is dan in het midden van den zomer, zich in de eenzaamheid ontkleedde, haar knellend schoeisel verwijderde, en in een ruim kleed gehuld zich met een boek in de hand uitstrekte op haar sofa.

Toch is haar toestand bedenkelijk, vooral tegen den winter. De aanleg tot borsttering bestaat.... misschien zou alles nog terecht komen, als zij voor langen tijd in een ander klimaat kon leven .... het zuiden van Frankrijk .... maar, hoe zullen wij dat doen, André, dat gaat onze krachten te boven!" André staat bij de sofa naast zijn vader.

Woord Van De Dag

gaeve

Anderen Op Zoek