Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 31 augustus 2025


Het was Engelsch: gezellig en mooi ingericht. Toen Mevrouw Wenche in de groene, met leer overtrokken sofa ging zitten, voelde zij zich toch niet geheel op haar gemak. 't Was zoo stil geworden; geen mensch in den omtrek, geen gedruisch van ijzeren platen of hamerslagen, geen stemmen, alleen enkele haastige voetstappen van iemand, die vlug naar zijn middagmaal ging.

"De zaak ons huis Carsten Lövdahl heeft zijn betalingen gestaakt!" Mevrouw Clara gaf een gil die Marcussen de deur uitjoeg. Dat was het eenigste, wat hij niet verdragen kon: vrouwen, die gilden. De dienstmeisjes kwamen toeloopen; Mevrouw lag op de sofa in een toeval of wat het nu was, en was geheel buiten zich zelf. De professor wilde niet boven komen; hij gaf bevel een boodschap naar Dr.

"Dat is het, wat van dag tot dag aan mijne gezondheid heeft geknaagd en mij naar het graf brengt, hoewel niemand er op let. Ik heb dit al lang voorzien, en spoedig, St.-Clare, zult gij zien dat ik gelijk had." "En dat zal u zeker een grooten troost geven," zeide St.-Clare droog en bitter. Marie liet zich achterover op eene sofa zakken en bedekte haar gelaat met haren zakdoek.

Maar de moed tot sterven ontbrak mij zoowel als de moed tot leven. Radeloos liet ik mij op de sofa vallen, en brak los in snikken. Onder eene van die buien verraste mij Suzette zelve. Zij kwam, daar er niemand anders tehuis was, mij eenen zoo pas bezorgden brief overhandigen. Ik moest haar tikken niet gehoord hebben.

Ge moet naar huis, mijn liefste!" Zie, zulke woorden van vrijwillig ontberen had hij op de lippen. Maar hij sprak ze niet uit. Hij viel op de knieën aan haar sofa en nam haar hoofd tusschen zijn beide handen maar kon niet spreken. Zijn hart begon zóó geweldig te slaan, als zou 't zijn borst doen springen. De pokken hadden dat heerlijke gelaat geteisterd.

Toen hij, met een pijnlijk gevoel en zoo stijf dat hij zich nauwelijks kon verroeren, ontwaakte, scheen het heldere daglicht reeds door de blinden. Het was volkomen stil in de kamer, want de assistent van den dokter, die hem tot het leven had teruggeroepen en op een sofa aan het andere einde van de kamer lag, sliep den rustigen slaap der jeugd en totale uitgeputheid.

En pas op," voegde hij er bij, "onthoud wat ik u gezegd heb." Adolf trippelde sierlijk heen. Tom volgde met zware schreden. "Hij gelijkt wel een olifant," zeide Marie. "Komaan, Marie," zeide St.-Clare, zich bij de sofa op een stoel zettende, "wees nu eens vriendelijk en zeg iemand iets aardigs." "Gij zijt veertien dagen over den tijd uitgebleven," zeide de dame pruilende.

In zijn dagboek van 4 Januari 1857 vinden wij de volgende aanteekening: "Ik heb bij Botkin gedineerd, in gezelschap van Panajeff, die mij Poeschkin heeft voorgelezen. Daarop begaf ik mij naar Botkin's kamer, schreef een brief aan Toerghenjeff, ging op de sofa zitten en begon luid te weenen; het waren tranen zonder reden ... dichtertranen, die mij zalig stemden.

Eén woord zeggen, één beweging maken, één daad doen, die niet berekend was. Op een morgen toen haar kamer ontsmet was en zij gekleed op de sofa lag, liet zij Gösta Berling roepen. Het antwoord was, dat hij naar de verkooping op Björne was. 't Was een groote verkooping op Björne. 't Was een oud rijk huis. Van alle kanten stroomden de menschen toe om te bieden.

"Je zult niet kwalijk nemen dat ik eens naar de bibliotheek ga," zei de heer Kegge; "dit is mijn studie-uurtje!" En met een weinig bedwongen geeuw verliet hij de kamer. Mevrouw zette zich in eene gemakkelijke houding op de sofa neder, wierp een bonten zijden zakdoek over haar hoofd en bereidde zich insgelijks tot de siësta.

Woord Van De Dag

gaeve

Anderen Op Zoek