Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Op Aovondproot. 't Was Dunderdagaovend. 't Vroor dat 't knapte. De lucht was helder van sterens en de grond zoo hard as 'n bikkel. Snij lag d'r nich; 't weide ook nich en nò was 't zoo heur in de lucht, dat m' duudelk heuren kön, dat 't leeren oetkwöm. Men kön wol heuren wel stevels en wel klompen aan aanhad'n.
Koninklijke residentie ... snij je me hart ope, vin je één bonk oranje. Met respect ... Maar waaròm De Haag me hoofdzetel is, dat legt in me ziel begrave. Hoort nooit niemand. Gaat mee in me graf.
»Nou?« zei ik fier tot den naast mij zittenden man, die Uiltjesbroekersma heette, en een Fries was, »nou? Had je me maar?« Ik lachte populair. Maar hij haalde minachtend de schouders, en smaalde: »Snij em es door!« Ik sneed de consumptie-aardappel door. Deze bleek van binnen verrot. Alle arbeid was tevergeefs geweest...
"Ik hou meer van 't veld," zeide ze. "Daar is leven." "Op de heide," sprak hij haar gedachte aanvullend, "is droom." "Ja," zeide Anna, "maar men leeft niet lang met zijn droomen." Lize kwam eindelijk. Zij gaf Anna 't mesje. "Snij er een heel mooie af!" En lachend voegde ze er bij: "ik mag immers niet, daar 'k verloofd ben." "Wanneer zult ge trouwen?" vroeg Hary. "O, nog lang!
Het daglicht drong slechts getemperd tot hier door en het was er doodstil. Bewonderend keken wij rond. Een altaar, schitterende van goud, zilver, koper en lakwerk in alle kleuren, een prachtige troonhemel voor den opperpriester, groote bronzen stellages met tal van koperen klokjes behangen, vreemdsoortig snij- en lofwerk, nooit geziene muziekinstrumenten ... dat alles bracht ons in verwarring.
Dikwerf luister ik met onomwonden belangstelling naar de feestrelazen mijner vrienden; ik hang aan Teunis' lippen, wanneer hij mij in een reeks krachttermen, met enkele feiten gelardeerd, verhaalt van den nacht in het politie-bureau, vanwaar men hem zooeven naar de kazerne heeft doen vertrekken; met sympathie in mijne oogen bezie ik de tallooze snij- en slaagwonden op zijne handen en aangezicht.
Toen ze thuis waren zei Frieder: »Katerliesje, nu moet je vlijtig zijn en werken.« »Ja, Friedertje, dat zal ik doen, ik zal naar het land gaan en 't koren snijden.« Toen Katerliesje op het land was zei ze in zich zelf: »Wat doe ik nu eerst, eet ik voor ik ga snijden, of snij ik voor ik ga eten?
't Is fijn, hè, me leve?... Maar vin je 't nou niet diep treurig, dat 'n mensch zoo van de eene misdaad in de andere valt?... 'k Heb 'n voorgevoel, da' je me laat schiete as je alles van me weet..." "Niet? 't Zou me meevalle. Ben je dan soms ook atheïst?... Anders zeg je an 't slot: Nee Racier, snij maar uit ... jij ben me te slecht.
Je snijdt ze niet!" "Is 't zoo goed?" Alle aandacht is bij de kluifjes. De meisjes lachen. Vader snijdt serieus, moeder pruttelt. "Nee, snij de derde nou niet an!" "Wees toch stil! Ze gaan wel op." "Wat roekeloos, wat roekeloos!" Vader wordt boos: "Verstoor nou niet den avond, anders sta ik van tafel op!" "Niet kibbelen op Oudejaarsavond," roepen Leen en Klaar tegelijk, en ze "pinken."
"Hoe krijg-je die binnen?" "Je gebruikt 'n boterham als bordje, en hapt 'm zóó er af." "Hè; ik kom 'n beetje bij." "Gaan we de taarten snijden?" "Nou, die van Rolands is leelijk verzakt." "Snij 'm met bodem en al; dan hebben we tenminste wat vastigheid." "En nou?" vroeg Go onzeker aan Eduard. Hij haalde de schouders op. "Nu moeten we zien 'm naar onzen mond te krijgen, maar hoe?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek