Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Voor hij begreep, wat er gebeurde, vielen er tranen, zoo groot als mansvuisten, langs zijn wangen, en hij weende van smart, als 't jonge meisje had gedaan. "Brammert heeft den sleutel tot 't geluk," schokte het op in zijn brein, "en ik mag toekijken .... Hoe moet ik me er van meester maken? Ik wil zoo graag .... Ik gun hem den sleutel niet. Ik zal hem dooden, zoodra ik kan."
Maar ik wil u wel gelooven, mevrouw! Mag ik alleen maar vragen, hoe komt u hier boven .... de deur is gesloten!" Suze nam het gulden sleuteltje, en kwam een stap nader tot de huishoudster. Daar zij oude Anna noodig had, ook voor de toekomst, zei ze heel vriendelijk: »Hier is de sleutel, dien meneer me Zondag heeft gegeven! Ik zal u de waarheid zeggen.
Hoewel hij een half dozijn hoeden in zijn bezit had, duurde het eenigen tijd, voor hij er een vinden kon, toen moest hij naar den sleutel zoeken, dien hij eindelijk in zijn zak vond, zoodat de meisjes al ver uit het gezicht waren eer hij de heining oversprong en hen achterna draafde.
Dan behoef ik heelemaal niet meer op antwoord te wachten, hij zal het mij argeloos vertellen, en ik zal hem dooden om alleen den sleutel te hebben. Laat er één mensch ter wereld komen, die me daarna den sleutel afneemt. Mijn vuisten zijn sterker dan smidshamers, de spieren van mijn armen zijn zwaarden gelijk, en wie durft me trouwens aan te vallen?
Geef mij den sleutel maar. Maar meneer, u zal begraven worden onder de spinnewebben. Het is in geen vijf jaar open geweest. Niet meer na den dood van den ouden Lord. Hij schrikte op bij de herinnering van zijn grootvader. Hij had geen prettig souvenir van hem. Dat doet er niet toe, antwoordde hij. Ik wil ze maar eens zien, dat is al. Geef mij den sleutel.
Ik heb den sleutel." Thénardier wees met zijn vinger op Marius. Hij vervolgde: "Ik ken u niet, maar wil u helpen. Gij moet een vriend zijn." Jean Valjean begon te begrijpen. Thénardier hield hem voor een moordenaar. Thénardier hernam: "Luister, kameraad. Gij hebt dien man niet vermoord zonder zijn zakken te onderzoeken. Geef mij de helft, en ik open de deur."
Hij ontsloot de kantoordeur, waarvan hij den sleutel altoos bij zich droeg, en genadige hemel, ja, een enkele blik was voldoende om hem te overtuigen, dat zijn vermoeden juist was geweest. Er moest een dief geweest zijn. Het raam was opengeschoven, de sloten van zijn bureau waren geforceerd en een ijzeren geldkistje, dat daarin geborgen was geweest, was met geweld opengebroken.
Hij, dien ge hebt liefgehad, alsof hij u geleerd had Op vleugelen te drijven door het luchtruim; Hij, dien ge hebt liefgehad, alsof hij u had gewezen De eenige veilige plaats in een overstroomde stad, Hij is heen gegaan! Hij de eenige, die den sleutel had Van de deur uws harten.
Marius nam den sleutel uit zijn zak, en gaf hem den inspecteur, zeggende: "Zoo ik u raden mag, breng dan versterking mede."
De kist is gesloten en de sleutel is goed bewaard en wordt niet gebruikt. Geen sterveling mag een oog in die kist slaan. Niemand weet wat er in is. Eerst als de negentiende eeuw haar einde nadert wordt de sleutel in 't slot gestoken, de deksel opgelicht en de schatten die daar verborgen zijn aan menschenoogen vertoond. Zoo heeft de eigenaar van de kist het beschikt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek