United States or United States Minor Outlying Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij werd geroepen voor den koning en de koningin, die haar dankten voor den nieuwen spoorweg. "Verlang een gunst van ons, vorstinne!" zei de koning, haar aansprekend met den titel, dien de dames van het geslacht der Alagona's vroeger gevoerd hadden. "Sire," antwoordde zij, gelijk men in de sage antwoordt, "schenk de vrijheid aan den laatsten Alagona!" En dat verzoek werd haar toegestaan.
Sire! begon Abdal Kadir op schijnbaar eerbiedigen maar tevens onmiskenbaar norschen en onvriendelijken toon en zonder in 't minst acht te geven op de voorkomende wijze, waarop de Keizer hem ontving, ik kom u vaarwel zeggen. Mijn tijd is genaderd om van hier te gaan. Hoe nu, mijn waarde vriend, vroeg Akbar, ook gij? En wat noopt u ons zoo plotseling te verlaten?
Misschien wil een van de schepens, als de Keizer 't stuk mooi vindt, hem zeggen: Sire, de dichter van die... Scylla, of hoe heet de man? die Scylla is 'n bloedneef van me, om uwe Majesteit te dienen. Gekheid! Wie zal grootsch wezen op de verwantschap met 'n man die komedies maakt? Hm ... in Frankryk is dat anders, heel anders! Bovendien, Rotgans was zoo'n minne man niet.
Een prachtstuk van een officier die evenals Junot, Duroc en Rapp, een van de weinigen was, die Napoleon ongestraft iets mochten zeggen. Een bewijs uit vele. Hij zou gaan trouwen; de Keizer schonk hem 200.000 francs en vroeg een week of wat later, wanneer er bruiloft zou wezen. Bruiloft, Sire? Zoodra ik geld genoeg heb om een uitzet en meubels te koopen. En die 200.000 francs dan?
Toen riep hem de keizer tevreden toe: "Ge zijt kolonel, ge zijt baron, ge zijt officier van het legioen van eer!" Toen antwoordde Pontmercy: "Sire, ik dank u voor mijn weduwe." Een uur later viel hij in den hollen weg van Ohain. En wie was nu die Georges Pontmercy? Het was de bandiet van de Loire. Men heeft nu reeds iets van zijn geschiedenis vernomen.
Hier is het telkens afgebroken beurtgesprek van middel reeds doel geworden: een virtuositeit. De dichter Jean Meschinot heeft die kunstvaardigheid tot het uiterste weten op te voeren. En het moet gezegd worden, dat de werking van het gedicht als politieke satire onder dien vreemden vorm niet lijdt. Ziehier de eerste strofe: "Sire ... Que veux? Entendez.... Quoy? Mon cas. Or dy. Je suys.... Qui?
Nu was het oogenblik gekomen, dat Rohand zoo lang verbeid had; de trouwe dienaar zag om zich heen in den kring van aandachtig luisterende toehoorders, haalde diep adem en begon: "Sire, het moge u bevreemden, dat ik zoo langen tijd van huis en haard ben weggebleven om dezen, mijn zoon te zoeken, vooral waar thuis nog drie andere zonen mijne vaderzorgen behoeven, maar meer nog zal het u bevreemden, wanneer ik u vertel, dat hij, voor wien ik mij al deze moeite en last hebt getroost, niet eens mijn zoon, maar feitelijk een vreemde voor mij is!"
"Mijn hemel!" riep mijn mededinger uit, "gij wilt, sire, dat een man van mijn rang zich verlage en vernedere, voor een eenvoudig ridder en dat hij zelfs stokslagen van dien man moet ontvangen!" "Neen," hernam de monarch, "ik zal don Pompeyo mij doen beloven dat hij u niet slaan zal. Vraag hem alleen vergiffenis voor uw heftigheid en bied hem den stok aan; dat is alles wat ik van u verlang."
Hij beval hem die mee te nemen, indien hij werkelijk den graaf en zijn kinderen bracht, gelijk hij het beloofde. Toen keerde Jacquet zich om en na den graaf-stalknecht en Perot voor zich te hebben geplaatst zeide hij: Sire, zie hier vader en zoon; de dochter, die mijn vrouw is en niet hier, zult gij met Gods hulp spoedig zien.
Woord Van De Dag