Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 november 2025
Pers leest: Ghy burgers en ghy vremden, Dit 's Perssius van Embden. Sijn beeld na Phebus swijmt, 't Sij dat hij dicht of rijmt, Die sijn boecken, en prenten Op 't dierste weet te venten.
Een goedkeurend knikje: de man was er niet weinig mede gestreeld, dat Vondel hem nog steeds den roem der boekverkoopers achtte: Die midden in het choor der Hollandsche Poëten.... Weder een vroolijke lach op het gelaat: hij had niet verwacht, dat Vondel hem in het koor, en nog wel midden in het koor der dichters plaatsen zou. Met 't drucken van sijn rijm, veel geld te samen hoopt.
13 ditto smorgens waren ondert landt van de caep, ontrent Reusenbaij, 3 mijlen vant lant; den raet quam boort ende worde geresolveert, datmen een vliegende tocht tot ontrent de Doz Irmanos ofte wat verder om de Suijt soude doen om te sien oft eenige tydinghe van onse vloote souden mogen becomen; des afternoens vernamene en seyl tusschen Muijser- ende Reusen baij langs de wal, daer wij het samen naar toe hielden, maer condent niet becomen; soo als wijt naerderden, conden anders niet bemerken ofte was een Spaens fregat, want 't hadde een wit vierkant seijl op ende was seer laech ende cleen, waerom wij, vresende de Spaence vloot mocht noch wel hierontrent sijn, omdat gemenelijck als onse scheepen hier op de cust syn, soodanighe vaertuijgen hun ontrent de wal onthouden om onse gelegentheyt t'ontdecken ende den vyant daer van te verwittigen.
Ic waende mijn here de coninc, Edel wijf, hadde ghesijn mijn vader, Ende ghi mijn suster, dat wendic al gader Ende beide gheweest van enen bloede, Ay! mi es nu alsoe wee te moede! Bi minen gode Tervogan, Ic ben wel die druefste man, Die nie ter werelt lijf ontfinc. Ay mi! benic dan een vondelinc, Op erde nie droever man en waert. Ic waende sijn van hogher aert, Maer mi dunct ic ben een vont.
Daer syn wt onse scheepen ontrent 400 schooten met groff geschut geschooten daer van datter den admirael ten minsten wel honddert getreft hebben; d'ander hebben oock hun portie wel gecreghen, men oordeelde eens wat dooden ende gequetsten datter geweest moeten sijn.
Toch is het niet vooral op deze wereld, dat hij den blik gericht houdt; als elk waarachtig christen, heeft hij een heimwee naar hooger, reiner leven: "Siet, wij sijn al pelgrims... ende wij gherne waren tot ons vaders lande, daer wij toe ghemaect sijn." En dit is begrijpelijkerwijze niet het eenig punt van overeenkomst tusschen deze twee tijdgenooten.
Den nieuwen gouverneur in zijnen dienst getreden zijnde, benam ons terstont alle toe spijs, soo dat ons meeste mael rijs en sout, met een dronck water daer toe was, waer over wij aenden ouden die door contrarie wint nog op 't eijland was, claeghde; gaf ons tot antwoort dat sijn tijt gexpireert was, ende daer in niet doen conde, dog zoude den gouverneur daer over schrijven, soo dat geduijrende zijn aenwesen, den nieuwen gouverneur nog altemet ons met toe spijs op 't soberste versach om vordere clachten te mijden.
Soo veel d'rijcxraden, hooge ende lage officieren aangaet, de rijcxraden sijn soo veel als raden des Conincx, comen dagelijcx int hoff ende alle voorvallende saken den Coninck aendienen ; zij vermogen den Coninck in gene saken te constringeren, maer alleen met raet en daet te adsisteeren; dit sijn d'grootste naest den Coninck in aensien, continueeren, indien daer niet op te seggen valt, haer leven langh ofte tot den ouderdom van 80 jaren, gelijck oocq doen alle andere officieren aan 't hoff dependeerende ofte tot datse tot hooger staet geraken; alle stadt houders worden alle jaren, ende vordere soo hooge als lage officieren, alle drie jaer verwisselt; de meeste worden, om eenige fout die sij comen te begaen, binnen haer tijt gelicht, alsoo selden haer tijt volcomentlijck comen uijt te dienen; den Coninck heeft altijt overal sijn verspieders om van alles goede informatie van d'regeringh te nemen, soodat d'officieren dickmaels met d'doot ofte een eeuwigh bannissement besueren moeten.
Noch dancic gode der salegher tijt, Dat ic heden mergen niet vaste en sliep: Het was een ingel, die mi riep, Dat ic te woude soude varen jaghen! Mijn oghen nie liever wijf en saghen; Ghi selt seker werden mijn! Her ridder, saelt also moeten sijn, So willic mi gerne tuwaert keren, Ende dancken gode ende u der eren, Dat ghi u selven so neder daelt.
Brieven 1667, Eerste boek. Kol. Generale Missive, 23 Dec. 1667. m. De acht Nederlanders verleden jaer uijt haer dertienjarige gevanckenis in Corea verlost, sijn nu met de fluijt de Spreeuw alhier behouden aengelandt. Kol. Patriasche Missiven. 20 Nov. 1667. n.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek