Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
In dat geval kwamen zij naar beneden, en ik maakte mij gereed, hen met mijn revolver te ontvangen. Maar hoe scherp ik ook luisterde, ik hoorde op de trap geenerlei geluid. Halef had het luik goed dicht getimmerd! Er verliep heel wat tijd, wel een vol uur. Toen kwam mijn viertal bij mij terug. We zijn klaar, Sihdi! berichtte hij. Wij hebben met inspanning van alle krachten gepompt.
Dat zeker niet, maar enkelen van hen kunnen langs de slang zich naar beneden hebben laten zakken en de ladder opgericht hebben. Hascha God beware! Dat moeten wij terstond gaan zien! In allerijl ging hij naar buiten. Omar en Osko hem achterna. Toen zij na enkele oogenblikken terug kwamen, keek Halef mij innig verdrietig aan en zeide: Ja, Sihdi, ze zijn weg. Ik ben boven geweest.
In krankzinnige opgewondenheid beukte men er op, en noemde een ieder zijn naam en knoopte aan zijn voorstelling de afschuwelijkste vervloekingen vast. In satanischen wellust beschreven ze, wat ellendige dood ons te wachten stond. Er viel niet aan te twijfelen, wij waren hier opgesloten, om den hongerdood te sterven. Sihdi, niet een ontbreekt er: ze zijn er allemaal! verzekerde Halef. Allah!
Omdat die mij een heele geschiedenis vertelt. Een geschiedenis? Sihdi, ik weet, dat gij sporen van menschen en beesten kunt zien, zooals niemand anders. Dat van den Miridiet hebben wij hier vlak voor ons. Maar wat hebben wij met dien tak te maken? De kleermaker liep, op een paar pas afstand, naast mij en zag mij aan met oogen die rustige verwondering moesten te kennen geven.
Bij den Khan hielden wij stil en lieten ons wat eten geven: zure melk en maïs-brood. Ook voor onze paarden zorgden wij. Het viel ons op, dat de kleermaker, zoodra het dorp in 't zicht was, zich er, ons vooruit, naar toe begaf om, zooals hij zeide, wat eten voor ons te bestellen. Halef haalde de schouders op en zag mij vragend aan. Sihdi, begrijpt gij wat zijn eigenlijke bedoeling is?
Vóór alles moeten wij te weten komen, waar de Aladschy's, Barud en de anderen zijn, wanneer en waar zij met den kleermaker een samenkomst willen hebben, en wanneer, waar en hoe wij vermoord zullen worden. Sihdi, dat is nog al iets om er achter te komen. Maar zullen de Aladschy's er dan ook bij zijn? Zij zijn toch immers over Engely gereden.
Ik knikte toestemmend, en Halef vroeg verder, terwijl hij mij van ter zijde aankeek: Sihdi, gij houdt toch uw woord van die vijftig, u weet wel? Hij zal ze hebben, maar nu niet. En verdiend heeft hij ze, dubbel en dwars. Ik heb nooit begrepen, waarom gij hem zooveel meegedeeld hebt, ofschoon gij wist, dat hij het met onze vijanden hield. Dat deed ik met opzet.
Dat heeft uw Rih mooi gedaan Sihdi! zei Halef, terwijl hij lachende aan kwam rijden. Men zou het voor onmogelijk houden, dat een paard zoo snel kon loopen. Maar wat doen wij nu? Zult gij met dien man spreken? Geen woord, tenzij ik er toe gedwongen word. Maar hij legt het toch, ook nu nog, op ons leven toe! Wij hebben hem gestraft.
Er lagen nu reeds meer vogels dood op den grond. De arme diertjes gingen mij wel aan het hart, maar ik had ze moeten opofferen om zekerheid te krijgen. Wat zult gij nu met de ommelet doen, Sihdi? vroeg Halef. Zullen wij naar Habulam gaan en hem met zweepslagen dwingen zijn eigen ommelet op te eten? Het eerste gedeelte van uw voorstel neem ik aan, maar het laatste niet.
Ik geloof niet dat er hier boven nog iemand zal zijn. zei Halef. Hier op de zoldering, neen, dat geloof ik ook niet, maar op het dak hier nevens, zullen er des te meer zijn. Die kunnen uit hun verdekte positie veilig op ons schieten. O wee! Dan kunnen wij er toch nog niet uit? Wij zullen het toch beproeven. Ik ga voorop. Neen, Sihdi, ik! Zouden wij u laten doodschieten? Wij u soms?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek