Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Hebt gij deernis met den overledene....? O! heb het niet; maar wél met haar, die op den arm des pleegvaders geleund, want ook deze was ongezien van het sterven des jagers getuige geweest met pijnlijk snikken het schuurtje verlaat, waar haar trots werd geknakt en Gods almacht zoo treffend was verkondigd.
Wij deden de fleschjes in eene ledige mand en Karel vroeg zijne Moe verlof, ze weg te brengen, wat heel goed gevonden werd. Samen gingen wij met ons vrachtje op weg, tot aan de brug, waar onze wegen scheidden. »Nu ga jij door den tuin van den notaris naar het schuurtje en als je achter het huis van den dokter gekomen bent, laat je het signaal hooren. Tot zoolang zal ik met aanbellen wachten.
Wisten wij maar eene boodschap bij den dokter te bedenken, dan waren wij klaar. Want als er een van ons daar aanbelde was Mina gedwongen om open te doen. Middelerwijl kon de ander het schuurtje ontsluiten en Bob verlossen.» »Daar zeg je zoo iets, Karel. Jongen, dat is een prachtig idée. Hadden wij maar eene boodschap!» »Ja, maar die hebben we niet. Maar wacht eens ha, daar bedenk ik wat.
Bij 't naar bed gaan heeft zij in stilte de bespottelijke menschlievendheid van haar papa bewonderd, die zelfs zijn domestieken de nachtrust had gegund om bij die "akeligheid in het schuurtje", waar zij het te benauwd had gekregen "de rol van ziekenverpleger te spelen." 't Ontstelde haar eenigermate de stem haars vaders te hooren. Was hij terug, dan voorzeker moest die man wel dood zijn.
Onlangs heb ik ze alle moeten omspoelen, en heeft Moe tegen me gezegd, dat ze eens naar den dokter teruggebracht moesten worden. Zeg jò, niets belet ons, om dat nu te doen.» »Uitstekend! Zeg Karel, dan bel jij aan en terwijl Mina dan aan de voordeur is, sluip ik den tuin in en maak het schuurtje open. Dat wordt eene leuke historie, Karel!» »Of het. Kom, laten we dadelijk gaan.»
Er ontstond een gemompel. Men zocht een man, en eindelijk trad er een naar voren met het geweer in de hand. Is uw geweer geladen? vroeg ik hem hard op. Ja, Effendi! antwoordde hij. Hebt gij nog meer kogels bij u? Neen, Heer! Dat doet er niet toe. Ik zal u dan de mijne geven. Maar eerst moet gij ons bewijzen, dat gij een goed schutter zijt. Ziet gij die nieuwe plank daar in het schuurtje?
Hu! daar was toch iets akeligs in; daarginder in dat schuurtje: een dood paard, en een dood mensch nog daarbij! Haar legerstede verlatende, was Jeannette op den wand toegetreden, die haar van het slaapvertrek der ouders scheidde. Ofschoon nu en dan eenige klanken vernemende, kon zij, door den halfsteenschen muur, toch onmogelijk goed verstaan wat er gesproken werd.
Onderwijl ik in ons schuurtje ging om eenen zak te halen, hoorde ik een geweldig gejoel op straat. De bovendeur werd open gedaan en de stem van mijn vriend Marten riep: "Moeder Maerlant, mag Huib zich wat met ons buiten de poort gaan vermeien?" "Huib moet eene boodschap gaan doen op den Hoogendijk, Marten!" "Top, dan gaan wij met hem mede! Eene frissche wandeling op zulk eenen schoonen dag!"
En inderdaad, Kees, een half blinde, half lamme boerenknecht, kwam strumpelende voor den dag uit een schuurtje, dat aan de herberg paalde, en vatte post naast zijn medehelpster Trui.
Vele pogingen om binnen te komen deed de vaandrig trouwens niet, want de hond zat hem alweer op de hielen, wat er niet beter op werd, toen van achter het schuurtje werd geroepen: »Sa-sa-Kees, pak ze! Toe maar Kees, pak ze!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek