Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Dat de sombere gangen mijner gevangenis deze woorden als een onverbreekbare eed herhalen: mijn bloed, mijn leven, mijn vrede aan mijn Vaderland!..." De schreeuw "Heil Deconinck! Heil! Heil!" verdoofde zijn stem, en galmde lang in de kerker. Van mond tot mond liep die schreeuw naar buiten, en weldra hoorde men niets anders meer in de ganse stad, ja zelfs de kinderen stamelden "Heil Deconinck!"
"Wacht eens, er zit nu ook nog wat in," en hij liep gauw naar den bak, en begon van den haver te smullen. Maar Donsje was onrustig. "Laat ons nu weer naar buiten gaan," zei ze. "Nog maar een paar korreltjes!" zei de ganzerik. Maar meteen gaf hij een schreeuw, en vloog op den uitgang aan. Maar het was te laat. De deur klapte dicht, de huismoeder stond buiten, en deed den haak er op.
Zij staat in den hof; ik geloof zelfs, dat zij naar hier komt! Zie, of ze niet vreemd en leelijk is." Maar nauwelijks had Willem de maagd beschouwd, die droomend en met gebogen hoofde te midden van den hof stond, of hij deinsde achteruit en slaakte eenen versmachten schreeuw.
Ongehoorde moordkreten galmden tegen het welfsel der zaal en ieder deed in zich de eed die hoon te wreken. "Waarmede," vroeg Breydel, "wist men zulke schandvlek af?" "Met bloed!" was de algemene schreeuw. "Gij verstaat mij, broeders," hernam de Deken, "ja bloed alleen, en de dood der lasteraars kan mij zuiveren. Weet dat de bezetting van het slot Male mij aldus heeft behandeld.
"Zeg, dat gij na het vertrek van Robrecht, want indien men hem het leven spaart, zal hij zeker gebannen worden, zeg, dat gij toestemt mij tot echtgenoot te aanvaarden." Een doffe schreeuw van afgrijzen ontsprong uit Dakerlia's benauwde borst, en zij deinsde wankelend naar de tafel, waar zij met de hand eenen steun zocht.
Eensklaps hoorde zij den schreeuw van een nachtuil en, uit de keuken, antwoordde een dergelijke kreet; vervolgens, in de verte, in den kouter, weerklonken andere kreten en altijd scheen het heur dat men die in de keuken beantwoordde. Denkend dat het nachtvogelen waren, sloeg zij er niet verder acht op. Zij hoorde peerdengehennik en hoevengetrappel op den steenweg.
Was zij gevaarlijk ziek? Was zij dood misschien? want aan hare dankbaarheid, aan hare trouwe herinnering dorst hij na zulke korte afwezigheid niet twijfelen. Toen hij dus, dubbend en zuchtend, in de stege kwam, ontvloog hem eensklaps een schreeuw van verrassing en blijdschap. Hij zag van verre zijne moeder voor de deur van haar huisje staan met een papier in de hand, dat zij hem scheen te toonen.
Langzaam veel wit man afgeloopen. Een schipper hij niet dood. Vijf, zes wit man niet dood. Schipper hij schreeuw. Een paar wit man hij vechten. Een paar wit man hij laat neer boot. Dan allemaal samen overboord gaan zij. Schipper hij laat wit vrouw neer. Vader van mij die tijd hij sterk. Hij gooi 'm een speer. Dat speer hij gaat in eene kant dat wit vrouw. Hij niet blijf.
Een schreeuw van schrik ontvloog den inwoners, als zij mij met het geweer in de hand zagen binnentreden, en zij begonnen smeekend mij te zeggen, dat zij niets meer bezaten. Men had hunne kiekens en hunne eenige geit beroofd; zelfs hun laatste brood hadden de Belgen weggehaald.
De lanteernen werden aangestoken en Spelle klom op den wagen met zijne lanteerne in de hand; maar nauwelijks had hij gekeken, of hij slaakte een grooten schreeuw en viel achterover, gillend: Michielken! Michielken! Jezus, ontferm u mijner! In een hoek van den wagen stond een man, die in 't wit gekleed was, lijk de pasteibakkers, en die, in de beide handen, bloedige voeten vasthield.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek