Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 oktober 2025
Eensklaps met forschen greep, rukt Hardenborg hem een epaulet van den schouder; werpt hem die voor den voet, en zegt: "Ha; val nu weer op de knieën lafaard, zooals bij dat prachtig duel. Bid weer om vergeving en behoud van je ellendig leven, ter wille van een arme moeder die niet meer bestaat. Komaan poltron, komaan op de knieën voor deze engelachtige vrouw en voor mijn edelen vriend.
Wanneer hij zich een gezelligen avond veroorlooft, dan verkeert hij niet in dezelfde gunstige omstandigheden als de andere gasten, omdat zij hun brieven hebben afgeschreven en hun geheele dagtaak hebben afgedaan en wanneer zij naar huis gaan dan zal dat wezen om nog even een laatste hoofdstuk van een boek te lezen vóór zij naar bed gaan; maar hij rukt zich los uit werk, dat half af is en als zijn vrienden reeds zijn ingeslapen, brandt op zijn lessenaar het licht nog.
Na eenige uren neemt men hem dan aan een lijn en laat hem loopen. Het door dorst gekwelde dier wendt zich nu eens naar rechts, dan weer naar links, loopt vooruit en achteruit, snuffelt in de lucht, rukt planten uit, om ze te proeven, en wijst eindelijk door in den grond te graven, het verborgene, of door in één richting vooruit te ijlen, het aan de oppervlakte aanwezige water aan.
Op hetzelfde oogenblik rukt Chester zich los en snelt naar Hermoine toe, en haar Guido, de man, dien zij bemint, vraagt haar huiverend: "Waarom hebt gij dat gedaan?" "Waarom ik dat heb gedaan? Omdat ik u liefheb!" antwoordt zij. "Waarom hebt gij dien man gedood?" Want zij begrijpt het nog niet. Maar haar vader zegt: "Kom bij mij, Hermoine, ik zal u alles uitleggen." Zij antwoordt: "Neen, neen!"
Nu, bij des hemels kaarsen, die zoo helder Licht gaven bij 't verwekken van dit jongsken, Wie hem, mijn oudsten zoon en erfgenaam, Aanroert, sterft op mijn scherpe degenspits. Ik zeg u, knapen, niet Enceladus, Met heel zijn felle Typhonsbroedsel-bende, Noch groote Alcides, noch de god des krijgs, Rukt uit zijns vaders handen hem als prooi.
Het is de kamer van de duena; in het midden staat de gravin De Pariza met opgeheven zweep en voor haar op den grond hurkt Alida, de Moorsche slavin. Doch de zweep daalt niet neer. Met den sprong van een jonge tijgerin rukt Hermoine haar uit de hand van de onthutste gravin. "Hoe durft gij mijn kamer binnentreden?" schreeuwt deze. "Hoe durft gij iemand slaan, die mij toebehoort?"
Dit zeggende, gaat zij op den Franschman af, rukt hem de slaapmuts van het hoofd en slaat er hem tweemaal meê om de ooren, waarbij zij, tweemaal de twee woorden uitspreekt: "Jou varken!" Vervolgens keert zij zich om en roept: "En gij, Frederik! kom eens hier, en help mij om dien kerel de kamerjapon van den ouden heer uit te trekken!
De maarschalk van Forvies, door de Luikenaars tot ontzet der belegerden gezonden, rukt nu het drostambt van Poilvache binnen, alles vernielende, plunderende en uitmoordende: van dertig dorpen van de Rondache bleven niet meer dan rookende puinhoopen over.
De oorlog rukt het gezin uiteen, brengt geestelijke en stoffelijke ellende in het familieleven en verminkt en vernietigt het ras. Daarom zal elke vrouw, die hare levenstaak begrijpt, in den oorlog haar grootsten vijand zien. Wat wij vrouwen willen opbouwen, wil de oorlog vernietigen. Mannen hebben, vanaf de vroegste tijden, den oorlog vereerd en verheerlijkt.
Uw Koning streeft u voor; hebt moed hem na te streven, En, sterv' wie strijden kan, en vatbaar is voor beven!" Hy spreekt. Hy rukt den spriet een' krijgsman uit de hand, En stoot den sterksten reus, van ondren op, in 't zand: Een tweeden, dwars door 't hart, een derden in 't verheffen Der knots, door d' oxel heen, eer nog zijn arm kan treffen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek