Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 mei 2025
Ik zeide reeds dat overigens Dante, en ook Beatrice, deze afdwalingen op eene andere wijze veroordeelen dan de onthutste commentatoren. Aanschouw mij wel, wel ben, wel ben ik Beatrice; hoe verwaardigdet gij u tot den berg toe te komen? Wist ge niet dat hier de mensch gelukkig is?"
Zacht ging de deur open en mejonkvrouw Anna, geheel in 't zwart gekleed, kwam te voorschijn. "Dag mejonkvreiwe," zei Rozeke, met haar vriendelijksten glimlach en van emotie hoogkleurende wangen opstaande. Maar die ontroerde glimlach veranderde in een uitdrukking van onthutste verwondering, voor het heel onverwacht bedroefd en bleek gelaat met hetwelk haar voorname vriendin op haar toetrad.
Geoffrey onthutste hevig zoo hevig, dat de zaakwaarnemer en de stijfhoofdige pachter beiden opzagen. "Zeg dien heer dat ik hem dadelijk zal ontvangen," zeide hij tot den klerk, die zich verwijderde, en toen voegde hij den pachter toe: "Welnu, goede vriend, ik heb u alles gezegd wat ik te zeggen heb. "Ik kan u niet raden deze actie door te zetten.
Zij onthutste hevig, werd doodsbleek, en haar knieën knikten. Met een krachtige poging herstelde zij zich. "Mij dunkt, gij moet dat vers wel kennen, mijnheer Bingham," zeide zij, met een flauwe stem. "'t Is van Browning, en getiteld: 'De laatste woorden eener Vrouw'." Geoffrey zeide hierop niets; wat zou hij zeggen? Een poos liepen zij stilzwijgend voort. Zij waren nu dicht bij het station.
Die winter-kleinheid en bekrompenheid van alles verbaasde en beangstigde bijna Alfons en Rozeke. "Ha moar, dat 'n es hier zeu greut niet as dat Dons gezeid hèt! Da es amoal veel kleinder!" riepen zij soms met onthutste verwondering uit, toen zij wel eens, in één enkelen oogopslag, geheel hun erfje met gebouwen en omliggende landerijen opnamen.
En indien bij geval uwe ziel in den vorm van een zwijn, van een schaap of van welk ander dier moest verhuizen, zoudt gij het niet beklagen, dat het mes der beenhouwers uwe baan naar de eeuwigheid kwame onderbreken en belemmeren?" "Ach, mijnheer!" stamelde de onthutste man, "vergeef mij mijne eenvoudigheid.
Maar Cordúla hield er nu wel helderziend en koel haar hoofd bij; en na de onthutste overrompeling van den eersten dag, was zij van lieverlede weer heel stug en nurksch geworden, vol leedwezen over haar zwakke toegevendheid, verontwaardigd over de malligheid van alle drie haar broers, inwendig razend zonder 't nog openlijk te durven uiten, over die gansche omwenteling welke de enkele komst van 't jeugdig nichtje in den zoo kalmgelijken gang van hun gezin veroorzaakt had.
Het is de kamer van de duena; in het midden staat de gravin De Pariza met opgeheven zweep en voor haar op den grond hurkt Alida, de Moorsche slavin. Doch de zweep daalt niet neer. Met den sprong van een jonge tijgerin rukt Hermoine haar uit de hand van de onthutste gravin. "Hoe durft gij mijn kamer binnentreden?" schreeuwt deze. "Hoe durft gij iemand slaan, die mij toebehoort?"
»Animo, Signore!" hernam de vreemde man, terwijl hij, om de onthutste boeren blijkbaar zich niet meer bekommerend, zich in postuur zette als een duellist: »Hebt ge lust, oude patroon? Frisch auf! Zieh' den Degen! Il Commendatore tegen Don Giovanni ha ha ha ha ha! Don Juan del Mulino! Of wilt ge mij helpen tegen deze lompe vlegels, die zich zoo boos maken om een kus?
Geeft mij van uwe wol, dat ik er mij een mantel van make. Ik ben Geus! Leve de Geus! De groote predikant antwoordde: Geus, gij draagt uwen kam te hoog; wij zullen hem kappen. Kappen! sprak Uilenspiegel; ik zeg u, dat Stalen Wind u, vóór den prins, zal omverblazen. Geus ben ik, leve de Geus! De drie onthutste predikanten spraken: Hoe weet hij dat? Wij zijn verraden. Ter dood! Leve de misse!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek