Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Rodolphe had weldra het niveau van openhartigheid bereikt, waarop de beide vrienden zich reeds bevonden, en deed hun op zijn beurt vertrouwelijke mededeelingen. Zij zouden zeker den nacht in het café hebben doorgebracht, indien men hun niet was komen vragen heen te gaan.
"Waarom zouden we ons zoo haasten? Wij komen nog altijd vroeg genoeg waar we wezen willen, als jij tenminste niet blijft staan. Morgen kom ik terug." En zoo kwam zij een week lang iederen avond terug, om weer weg te gaan, zoodra het twaalf uur sloeg. Rodolphe vond dien langzamen voortgang volstrekt niet vervelend.
Hij stond op, liep naar de kamer en vond daar zijn geliefde, die iederen nacht tijdens zijn slaap de bloemen begoot, om op die manier het verwelken tegen te gaan. Het was 19 Maart .... En al zou Rodolphe zoo oud worden als Raoul-Rochette, die Ninive heeft zien bouwen, nooit zal hij dien datum vergeten, want juist op dien aan St.
Zoodra zij vijf minuten later wijst, ga ik verhuizen ..... Een pendule!" ging Rodolphe, die zich nooit aan de tyrannie van een wijzerplaat had kunnen onderwerpen, tot zichzelf sprekende, voort; "een pendule is een verbitterde vijand , die je onverbiddelijk je bestaan uur voor uur, minuut voor minuut voortelt en je ieder oogenblik zegt: "Daar is weer een deel van je leven voorbij!"
Hij heeft een stem als een jachthoorn." "Dat komt, omdat hij musicus is," antwoordde Rodolphe. Twee uur later bleven Rodolphe en zijn vriendinnetje voor een huis in de rue Saint-Denis staan. "Hier woon ik," zeide het jonge meisje. "Lieve Louise, wanneer zal ik je weer zien, en waar?" "Morgenavond om acht uur op je kamer." "Heusch?"
Rodolphe heeft al een nieuw liefje en hij heeft voor haar een prachtig toilet gekocht, want hij heeft veel geld gekregen, en ziet er zelf uit als een prins. Het is een heel aardig iemand en hij zelf heeft mij heel vleiende complimentjes gemaakt." "Ik zal er wel achter komen wat dat allemaal beteekent," dacht Mimi.
Ik kwam je juist honderd francs vragen." "Honderd francs!" zeide Marcel .... "Je zweeft dus altijd nog in fantastische regionen. Me deze mythologische som te komen vragen op een tijdstip, dat je geregeld onder den aequator van de misère zit. Heb je soms hatchiche gebruikt?" "Ik heb helaas heelemaal niets gebruikt!" zuchtte Rodolphe. En hij liet zijn vriend aan het strand der Roode Zee achter.
De woede van mijnheer Benoît wakkerde aan tot een orkaan; en indien de meubelen niet zijn eigendom geweest waren, zou hij ongetwijfeld de pooten van een fauteuil stuk geslagen hebben. In plaats daarvan ging hij, bedreigingen mompelend, weg. "U vergeet uw geldzak!" riep Rodolphe hem achterna. "Wat een baantje!" mompelde de jonge man, toen hij alleen was. "Ik zou nog liever leeuwentemmer zijn."
"Neen!" zeide dichter, die in zijn hoek bleef zitten. "Ben je boos, Rodolphe, dat ik hier gekomen ben," vroeg Mimi zacht; "heb je liever, dat ik weer weg ga?" "Neen, neen!" antwoordde Rodolphe; "maar het doet mij pijn, dat ik je zoo terugzie." "Dat is mijn eigen schuld, Rodolphe ik klaag dan ook niet; wat voorbij is, is voorbij, denk er maar niet verder aan.
Twee of driemaal per maand staakten Rodolphe en Mimi hun stormachtige twisten, om zich te verkwikken in de frissche oase van een liefdesnacht en liefdesgesprekken. Dan nam Rodolphe het glimlachende en opgewekte kopje van zijn vriendinnetje in zijn armen en sprak tot haar uren lang die bewonderenswaardige en dwaze taal, welke de hartstocht in uren van passie improviseert.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek