United States or Pakistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Een reistaschje hing over de jas. In de rechterhand hield hij een dikken en knoestigen doornstok en de voeten staken in groote geverfde klompen. "Wat scheelt er aan, manneke?" vroeg hij nog eens en zoo mogelijk nog vriendelijker dan daar straks. Snikkend en fluisterend vertelde de knaap alles wat er gebeurd was. "Is het anders niet?" hervatte de oude.
Voorzichtig stak zij een eindje kaars aan; nu ging het beter, al beefde haar mond en al moest zij een paar malen met de oogen knippen. Maar ze gaf geen geluid; ze bleef voelen dat zij stil moest zijn om Clärchen. Eindelijk vouwde zij het briefje dicht, stond vastberaden op, pakte enkele dingen in een oud reistaschje en keek om zich heen of ze niets vergeten had.
Hun durf ik vrijmoedig naderen en vragen, ... zijn stem daalde tot fluisteren: Zou u van een miskend artist niet een doosje stalen pennen en wat postpapier willen koopen? Toen sloeg hij zijn wijde manteljas open en ik zag, dat hij er een reistaschje onder droeg.
In het grauwe halfduister knielde zij neer om haar ochtendgebed te doen en God vuriger dan ooit te smeeken haar te helpen; toen kleedde zij zich snel aan, nam haar reistaschje op, drukte voorzichtig een kus op Clärchen's krulhaar, legde haar briefje in de zitkamer, keek verlangend naar de deur van het zijvertrek, waar haar moeder sliep, aarzelde even of zij er binnen zou durven gaan, keerde zich snel af, zei zacht: "Dag mijn lief, lief moedertje" en liep naar beneden en het huis uit.
Zij richtte zich uit de kussens op, gaf de kamenier haar reistaschje over en stak haar zoon de kleine, dorre hand toe. Nadat hij deze had gekust, hief zij zijn hoofd omhoog en kuste hem. "Hebt ge het telegram ontvangen? Gij zijt Goddank gezond!" "U heeft een goede reis gehad, niet waar?" Op dat oogenblik trad de dame, die hij het eerst ontmoet had, weer aan de deur.
Nicholl stapte met afgemeten tred, de lippen gesloten, de handen op den rug gekruist. Michel Ardan in reiskleederen, met lederen laarspijpen, een reistaschje op zijde, een sigaar in den mond, maakte zich met de ellebogen door de volksmenigte baan. Het werd tien uur. Het oogenblik van instappen was daar.
Anna, die onder deze werkzaamheid haar onrust had vergeten, pakte op een tafel haar reistaschje, toen Annuschka haar op een juist voorbij rijdende kales opmerkzaam maakte. Anna zag naar buiten en ontwaardde op de trap Karenins koerier. "Ga eens vragen, wat hij wil," zeide zij, ging in een leunstoel zitten en legde de handen in den schoot, rustig op alles voorbereid.
Ha! ik kan me, in dien tijd zoo'n reistaschje koopen." 't Zag er sjofel uit in die Tuinstraat. De hooge smalle huizen waren meestal zeer verveloos. In de kelders hoorde men ijzer smeden, ton-kuipen, hanen kakelen en kinders schreeuwen. Hier zag men groenten uitgestald; daar rood en ander lijnwaad te drogen gehangen over de grauwe leuning van een smalle hooge stoep.
En uw parapluie...; die zal ik uitzetten, dan droogt die beter. Dom. Manders doet het reistaschje af en legt het met zijn hoed op een stoel. DOM. MANDERS. Hè, het doet iemand goed om weer binnen te zijn. En is alles wèl hier? REGINE. Ja, dank u. DOM. MANDERS. Maar erg druk, kan ik me zoo voorstellen, met het oog op morgen. REGINE. O ja, er is hier heel wat te doen.
Haar samenzijn met haar eigen kind gaf de niet tot haar recht gekomen liefde voor haar moeder nieuwe kracht en nieuw voedsel. Den volgenden morgen stond zij vroeg op. Zij wilde met den ochtend-sneltrein naar Vordingborg. Met een klein reistaschje in de hand liep zij haastig de straten door; uit angst van te laat te komen holde zij op het laatst bijna.
Woord Van De Dag