United States or Guernsey ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Annuschka," zeide zij, ging voor het meisje staan en zag haar aan, zonder te weten wat zij zeggen wilde. "U wil naar Darja Alexandrowna rijden?" antwoordde het meisje, alsof zij haar verstaan had. "Tot Darja Alexandrowna? Ja, daar wil ik heen. Vijftien heen, vijftien terug.... Hij komt dadelijk." Zij haalde het horloge te voorschijn en zag er op.
Ik kon evenwel ook nog telegrafeeren!" En zij schreef het telegram. "Ik moet haar noodig spreken. Kom dadelijk terug." Zij verzond onmiddellijk het telegram en begon zich toen te verkleeden. Toen zij haar toilet gemaakt en den hoed reeds opgezet had, zag zij de kalme Annuschka weder in de oogen. Een blijkbaar medelijden sprak uit deze kleine, goedige grijze oogen. "Annuschka! Lieve!
"De koffie is gereed en de mademoiselle en Serëscha wachten op u," meldde Annuschka. "Serëscha? Hoe gaat het Serëscha?" dacht Anna plotseling en herinnerde zich dien morgen voor de eerste maal haar zoontje. "Hij is ondeugend geweest," antwoordde Annuschka lachend. "Wat heeft hij dan gedaan?" "Ik geloof, dat hij in de eetkamer in 't geheim een perzik heeft opgegeten."
En zij legde nog meer op den berg van lappen en kleedingstoffen, die Annuschka reeds op de armen had. Wronsky gebruikte juist zijn beefsteak, toen zij bij hem in de kamer kwam. "Je kunt niet denken hoe mij deze kamers tegenstaan," zeide zij en zette zich naast hem om een kop koffie te drinken. "Niets is afschuwelijker dan deze chambres garnies. Zij hebben geen uitdrukking en geen ziel.
Anna, die onder deze werkzaamheid haar onrust had vergeten, pakte op een tafel haar reistaschje, toen Annuschka haar op een juist voorbij rijdende kales opmerkzaam maakte. Anna zag naar buiten en ontwaardde op de trap Karenins koerier. "Ga eens vragen, wat hij wil," zeide zij, ging in een leunstoel zitten en legde de handen in den schoot, rustig op alles voorbereid.
"Dat ben ik toch," begreep zij, en terwijl zij zich verder beschouwde, voelde zij zijn kussen in haar nek; zij trilde en bewoog de schouders. Toen bracht zij haar hand aan de lippen en kuste ze. "Wat is dat? Word ik dan waanzinnig?" En zij ijlde naar de slaapkamer, waar Annuschka juist bezig was op te ruimen.
Toen schelde zij en gaf den brief aan den knecht; tot Annuschka, die tegelijk binnenkwam, zeide zij: "Wij gaan niet op reis." "In het geheel niet?" "Neen, maar wacht tot morgen met uitpakken. Ik rijd naar vorstin Twersky." "Welk kleed verkiest u?" De crocketpartij, waartoe Anna was uitgenoodigd, zou uit twee dames met haar minnaars bestaan.
Geloof mij, er gaat geen jaar voorbij dat hij mij geen geld stuurt, en mijne dochter, Annuschka helpt hij ook, alles alleen van zijne soldij. Waarlijk, ik zal God mijn leven lang danken, dat hij mij zulk een kind gegeven heeft, zeide zij met tranen in de oogen. Schrijft hij u dikwijls? vroeg ik. Zelden, vadertje; eens per jaar misschien, en ook soms wel een woordje, als hij het geld stuurt.
Elk oogenblik beving haar de twijfel, of de trein voor of achterwaarts ging of wel geheel stilstond, of Annuschka naast haar zat of een vreemde, of dat daar op de armleuning een pels of een dier was.... "Ben ik het zelf? of is het een ander?".... Zij vreesde zich aan deze verdooving over te geven; zij stond op om zich te bezinnen en sloeg den plaid terug. De deur werd geopend.
Twee andere spraken Fransch met elkander, en een bejaarde dame maakte aanmerking op de verwarming. Anna beantwoordde de dames, die haar aangesproken hadden, met een enkel woord, maar daar het gesprek haar weinig belang inboezemde, verzocht zij Annuschka haar de kleine lantaarn te geven, haakte deze aan het zijkussen vast en nam uit haar taschje een ivoren vouwbeen en een Engelschen roman.
Woord Van De Dag