Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Ik geloof, dat er toen juist een schilderij van mij nog al succes had gehad; er was tenminste over geschreven in couranten van een penny; je weet, het negentiend'eeuwsche boek van onsterfelijkheid. Op eens kwam ik vlak bij den jongen. Wij stonden naast elkaâr en raakten elkaâr bijna aan. Wij keken elkaâr in de oogen.
Nog begrepen zij de oorzaak der opwinding niet, en toen ze vroegen, wat het alles beteekende en wat men van hen wilde, kregen ze enkel snauwen ten antwoord en een regen van steenen. Eer ze tijd hadden, zich te weer te stellen, raakten ze van elkaar af onder de woedende volksmenigte, die hun met steenen en stokken te lijf ging, tot ze bewusteloos op straat lagen.
Waar de weg te smal was, beval hij zijn manschappen, op den grond te gaan liggen, met hun schilden over hun hoofden. De wagens begonnen eerst langzaam te rollen, daarna hoe langer hoe sneller, raakten de schilden met een vreeselijk gekletter en gekraak, maar gingen over hen heen als over een goed geplaveiden straatweg, en tuimelden zoo, zonder schade te hebben berokkend, in de diepte.
In de 12de eeuw zegt een schrijver: "Wij stonden op het dak van het paleis te Darzin, en wij zagen een groot aantal dorpen, die bijna elkander raakten en heerlijke geuren verspreidden. Zein ed Din maakte de opmerking, dat Fars een groot en vruchtbaar land was en dat hij het geheel had doorreisd, maar dat hij zweren kon in heel Fars niet zulk een mooi plekje te hebben gezien."
Zij raakten elkander met haar glimlachende hoofdjes aan; 't was alsof men drie kopjes in een stralenkrans zag. "Kinderen," riep moeder Thénardier, "maken heel gauw kennis met elkander; zou men niet zweren, dat 't drie zusjes waren!"
Zoo ging het ordelijk en ieder kreeg een plaats. Klaas en Jo en Nel en Kee bleven naast elkaar staan en zoo raakten ze in denzelfden wagen. »Gelukkig, we zitten bij Harms,« zei Klaas. »Waarom gelukkig?« vroeg Jo zacht. »Nou, dat is zoo'n aardige man; ik wed, dat we straks ook wel eens mogen mennen.« Daar kwam de juffrouw aan. »Bijna te laat, juffrouw,« riep Harms. »Mooi op tijd, Harms,« zei ze.
Eindelijk raakten wij in gesprek en wij spraken af met elkaar te soupeeren. Zoo kwamen wij dus met elkaar aan tafel. Er was er een onder hen, die orders gaf en door de anderen met een zekeren eerbied werd behandeld.
't Was de tuinbaas eener een uur ver afgelegene buitenplaats. «Hoe later op den dag hoe schooner volk," zei hij. «Net zoo," meende de knecht. «De baas komt de nachtcactus kijken," antwoordde de baas. «Ga zitten, van D....." hij vervolgde naar zijn hoekje schuivend: «heb je geen sigaar voor den baas, vrouw?" De twee mannen raakten aan 't praten.
Toen ik later dien Jurrie Zwijn gaarne links had laten liggen om weer goede maats met Marten te worden, hing hij mij aan 't lijf als een klit en ik had geen moed genoeg om hem te zeggen, dat het tusschen ons uit moest zijn. Langzamerhand raakten Marten en ik dan ook meer en meer van elkander verwijderd.
Toen hij daar een vrouw gewaar werd, die rustig bleef loopen waar ze liep, bukte de conducteur zich voorover uit de kap, en ook de postiljon schreeuwde, terwijl zijn vier paarden, die hij niet kon inhouden, hun draf versnelden; de twee voorste waren zoo nabij, dat ze haar raakten; met een schok van de teugels rukte hij het vierspan den berm op, maar woedend hief hij den arm, en uit alle macht striemde hij Félicité met zijn lange zweep zóó fel langs borst en aangezicht, dat ze achterover viel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek