Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
"Dus in ieder geval moeten wij alles beproeven, om de Albatros te ontvluchten!" "Het is toch een bewonderenswaardig toestel...." "Wat?.... Wat is bewonderenswaardig?" vroeg Uncle Prudent onstuimig en verwoed. "Die Albatros.... Ja, zij is bewonderenswaardig, dat moet erkend worden, niet waar?" "Dat is mogelijk!" riep Uncle Prudent grimmig uit.
Phil Evans en Uncle Prudent zagen toe, maar konden er zich geen rekenschap van geven. Daarenboven, het schemerdaglicht vorderde slechts langzaam in de cel, waarin zij opgesloten zaten. "Wij kunnen niet uitkijken," merkte de voorzitter van Weldon-Institute op. "Uitkijken, waarnaar?" "Wel uitkijken, om waar te nemen, waar wij zijn," vulde Uncle Prudent aan.
Ja, als men goed luisterde, was het alsof dat onverklaarbare "frrr, frrr" langs den buitenkant van dien vloer scheerde. Dat alles was voor ons drietal niets geruststellend. "Uncle Prudent?" zei Phil Evans. "Phil Evans?" antwoordde Uncle Prudent. "Denkt gij, dat onze cel van plaats veranderd heeft?" "Hoegenaamd niet!" "Denkt ge?" "Daar ben ik zeker van."
Was dat niet de strijd, die tusschen "lichter dan de lucht" en "zwaarder dan de lucht" aangebonden werd? Robur knipoogde zelfs niet. Hij stond daar met de armen over de borst gekruist en wachtte stoutmoedig af, dat weer stilte zoude ingetreden zijn. Uncle Prudent maakte een gebaar, waardoor hij aan het rollend vuur van hartstochtelijke uitroepingen een einde maakte.
"Ik ook niet," betuigde Uncle Prudent. "Maar, luister verder..." "Tot uw dienst, master Prudent." "Ik knoop aan die mededeeling vast, dat des nachts, behalve de roerganger, die op het achterschip staat, niemand de wacht houdt. En toevallig ligt juist een der door mij bedoelde kabels vooruit.
Eenige bewegingen met zijn bowie-knife waren voldoende, om de touwen door te snijden, die de handen en voeten van Uncle Prudent knevelden. Onze voorzitter richtte zich, half razend van woede, op de knieën overeind en rukte den doek van zijne oogen en den prop uit zijn mond. Daarop zei hij met eene stem, alsof hij op het punt was van te stikken: "Dankje!" "Neen, dat niet." "Wat niet?"
Hoewel de dageraad nu vroeger verschenen was dan wel veroorloofd mocht heeten op den veertigsten breedtegraad, waarop Philadelphia gelegen is, zoo brak het daglicht toch met die snelheid niet door, welke aan lage breedte eigen is. Dat lokte andermaal eene bemerking van Uncle Prudent uit, die daarop dan ook wees als op een vreemdsoortig en onverklaarbaar natuurverschijnsel.
Ziet, dat moesten Uncle Prudent en Phil Evans toch erkennen, wanneer zij bij elkander zaten. Toch verkeerden zij nog altijd in een geestestoestand, die hen er toe brengen kon, om zelfs het klaarblijkelijkste te loochenen. De zee werd intusschen al woester en woester. De kenteekenen van weersverandering waren onrustbarend. De barometer, die al laag stond, viel nog eenige millimeters.
Uncle Prudent meende ook op te merken, dat Robur naging al wat nog aan boord voorradig was, zoowel de benoodigdheden tot onderhoud der opstuwende en voortdrijvende machines van het luchtschip, als die tot onderhoud der menschelijke werktuigen, welker arbeid aan boord ook verzekerd moest wezen. Dat alles scheen te duiden op plannen om terug te keeren, meende de voorzitter.
Binnen weinige minuten bevond het luchtschip zich boven de Groote Stille Zuidzee. Het was toen twintig minuten na middernacht. Vijf of zes geweerschoten waren nog van het luchtschip gelost geworden. Uncle Prudent en Frycollin hadden Phil Evans onder den arm genomen en een beschermende toevlucht achter groote rotsblokken gezocht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek