Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
"Je behoeft mij niet te bedanken." "Phil Evans?...." "Uncle Prudent?...." "Hier bestaat geen voorzitter meer van Weldon-Institute!" "En geen secretaris meer van de club!" "Dus geen mededingers meer!" "Juist gezien!" "Gij hebt gelijk." ging Phil Evans voort. "Ik heb altijd gelijk!" bevestigde Uncle Prudent. "Er zijn hier slechts twee mannen aanwezig, die zich wreken willen en wreken zullen...."
"Wel, om tot ons uitgangspunt terug te komen. Gij blijft toch steeds onbevattelijk, Phil Evans." Deze keek boos; maar zweeg tegen zijne gewoonte in. Waarschijnlijk rekende hij, dat een gekibbel tusschen voorzitter en secretaris thans minder passend zoude zijn. De opmerking van Uncle Prudent, hoewel barsch geuit, was toch volkomen juist.
En zal het wel noodig zijn er bij te voegen, dat die bemanning ten hoogste verbitterd was tegen Uncle Prudent en Phil Evans in het bijzonder en tegen de geheele Weldon-Institute-club in het algemeen? Dat zal iedere lezer wel beseffen, zonder dat daarbij stilgestaan wordt. De Albatros verliet het eiland X in de eerste dagen van April.
Zoo vernamen de voorzitter Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans, dat zij van het noordelijk in het zuidelijk halfrond waren overgegaan. Dat passeeren van de linie bracht geen der beproevingen, ceremoniën en feestelijkheden mede, zooals aan boord van vele oorlogs- en koopvaardijschepen gebruikelijk is.
Plotseling steeg de luchtballon nog eenige honderd meters. Iedereen begreep die beweging. Uncle Prudent en zijne makkers poogden in de hoogere luchtlagen een windstroom op te zoeken, om dan hunne proefnemingen te kunnen voltooien. Dat stijgen ging gemakkelijk.
"Ja.... het zij zoo!" hernam Uncle Prudent, "....en laten wij iedere gelegenheid benutten, die zich zal voordoen." "Goed, dat zullen wij." "De Albatros" ging de voorzitter van Weldon-Institute voort, "zal blijkbaar de Kaspische zee overstevenen, en daarna boven Europa, hetzij in het noorden boven Rusland, hetzij in het westen boven mildere landstreken zweven.
Toen zij de landstreek beschouwden, die onder hen als het ware voorbijdreef, ontwaarden Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans een uitgestrekt meer, waarvan de Albatros de uiterste punt, naar het zuiden gekeerd, ging bereiken. Zij maakten daaruit op, dat zij gedurende den nacht over het geheele Erie-meer in zijne volle lengte gezweefd hadden.
"Ja, wij hebben zeker groot ongelijk gehad, dat wij na de zitting niet dadelijk naar huis zijn gegaan. Groot ongelijk!" "Men heeft altijd ongelijk, wanneer men geen gelijk heeft," betuigde Uncle Prudent heel snedig. "Inderdaad!" beaamde de secretaris. In dit oogenblik weerklonk een lange zucht in het donkerste gedeelte van de cel, waarin zij opgesloten waren. "Wat is dat?" vroeg Phil Evans.
"Het is dan buiten kijf, dat die lieden ons niet buiten het Fairmont-Park gebracht hebben. Zijt gij dat niet met mij eens, Phil Evans?" "Voorzeker, Uncle Prudent; want volgens mij, wanneer zij ons buiten het Park gebracht hadden; dan zouden wij de beweging van het vervoer moeten ontwaard hebben." "Zeer juist!" antwoordde Uncle Prudent.
Eene afwijking van drie vijftien honderdsten van een millimeter, meer was niet noodig geweest, om Phil Evans het onderspit te doen delven, maar ook om hem een diepen haat, een stillen, maar daarom niet minder woesten haat tegen Uncle Prudent te doen opvatten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek