Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
"Laat het dan niet zijn, zonder ons gewroken te hebben!" riep Uncle Prudent uit, "niet zonder ons gewroken te hebben, niet zonder dit gevaarte vernietigd te hebben en allen, die zich aan boord bevinden!" De beide gevangenen waren ten gevolge van onmachtige woede, van opgekropten toorn en razernij zoover gekomen, dat zulke plannen in hun brein opkwamen.
De voorzitter Uncle Prudent en zijn secretaris konden in weerwil van hunne vijandelijke gezindheid jegens Robur, niet anders doen dan den ingenieur bij zijn menschlievend streven ter zijde staan. "Ja, laten wij de gevangenen bevrijden!" riep Uncle Prudent uit. "Juist, laten wij de gevangenen bevrijden!" juichte Phil Evans. "Dat is mijn plan!" antwoordde de ingenieur.
En toch zou de dienst bij dat vreedzame gezin hem beter geleken hebben, dan bij Uncle Prudent, die de stoutmoedigheid en de waaghalzerij in eigen persoon was. Er viel niet veel meer aan te doen. Frycollin was in dienst van den voorzitter van Weldon-Institute en deze was er zelfs mede geëindigd, zijne gebreken over het hoofd te zien. En die gebreken, wij weten het reeds, waren velen.
"Toch had ik het gedaan." "Wij moeten trachten te vluchten," zei Phil Evans. "Ja, vluchten!.... Het koste, wat het wil!" Een diep geluid drong toen tot hen door. Het was de zee, die op de rotsen van de kuststrook brak. Dat was de Groote Stille Zuidzee! De koers was toen Noordwest. Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans waren dus vast besloten om te vluchten.
Ook dat was geheel en al vergeefs, want zij vernamen geen ander geluid dan het eindeloos en onverklaarbaar "frrr", dat hen als met een trillenden dampkring omgaf. Evenwel gebeurde het, dat de secretaris Phil Evans, die niet zoo heet gebakerd was als Uncle Prudent, en derhalve met meer kalmte te werk ging, er in slaagde het koord, dat zijn polsgewrichten samenbond, los te maken.
"Het is niet om er aan te gelooven," zei de secretaris Phil Evans hoofdschuddend. "Dat doe ik dan ook maar niet," antwoordde de voorzitter Uncle Prudent nurksch. Beiden stapten toen naar het voorschip en lieten hun blik langs den geheelen gezichteinder waren. "Kijk, daar doemt eene andere stad op!" zei Phil Evans. "Waar?" vroeg Uncle Prudent, terwijl hij ongeduldig den hals reikte en uitkeek.
Het personeel van de Albatros, geheel bewust, dat er hoegenaamd geen tijd te verliezen was, sloeg flink de hand aan het werk, waardoor alles goed vorderde. Maar, terwijl ieder zich haastte, hadden de voorzitter Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans een onderhoud, waarvan het gevolg bijzonder gewichtig zoude zijn. "Phil Evans...." begon de voorzitter. "Wat is er, Uncle Prudent."
Er moest ook geduld geoefend worden. De voorzitter Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans, die hunne hut verlaten hadden, werden als balen katoen over het dek geslingerd en liepen groot gevaar buiten boord te geraken. Gelukkig, dat zij zich grijpen konden. Want onder zulke omstandigheden wilden zij de Albatros niet verlaten.
"Wat?" "Hoordet gij dien zucht niet?" "Och loop.... dat's Frycollin, die droomt." "Meent ge?" "Ik ben er zeker van," antwoordde Uncle Prudent. Daarna hernam hij: "Tusschen het oogenblik, waarin wij op weinige passen van de open plek in het park gegrepen zijn geworden, en dat, waarin wij in dit hok gesmeten zijn, zijn hoogstens twee minuten verloopen...." "Ja, hoogstens!" beaamde Phil Evans.
"Gij zijt evenals ik vast besloten, om het offer van uw leven te brengen?" "Zeker, evenals gij!" "Voor de laatste maal, wij hebben niets meer van dien Robur te verwachten, niet waar?" "Niets." Phil Evans onderscheidde zich in zijne gesprekken door eene Lacedemonische beknoptheid. "Welnu, Phil Evans, mijn voornemen staat vast!" "Welk voornemen, Uncle Prudent?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek