Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
"En hoelang, burger ingenieur," vroeg Uncle Prudent, die ten lange laatste losbarstte, "en hoelang zult gij de vermetelheid hebben, om dat recht van den sterkste uit te oefenen?"
"Ja, zeker, een duel!" krijschte Uncle Prudent meer dan hij sprak. "Een duel, dat een van ons beiden het leven zou kunnen kosten?"... "Neen, niet zou kunnen, maar zeer zeker zou kosten!" bulderde Uncle Prudent in den hoogsten graad van verwoedheid. "Welnu, geachte voorzitter van Weldon-Institute, dat weiger ik." "Gij weigert?..." "Ja, ik weiger!" "Gij weigert te duelleeren?..."
En, alles wel beschouwd, lag er in dat stilzwijgen wellicht een geheim opgesloten, dat nog niet geopenbaard kon en mocht worden. En toen hernam Uncle Prudent het woord, te midden van eene stilte, die tot nu toe zoo ongewoon in de zittingen van Weldon-Institute geweest was. "Mijne heeren," zei hij, "er blijft ons niets anders over, dan den luchtballon Go a head af te werken...."
Zeer vele oogleden hadden zich krampachtig gesloten, om niets van het uiteinde van de ramp te zien. De voorzitter Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans waren dus weer de gevangenen van Robur. Zou hij, nu hij hen weer in zijne macht had, hen andermaal in de ruimte voortvoeren en wel daarheen, waar het onmogelijk was hen te volgen? Dat was wel waarschijnlijk.
Dat die brave lieden ooit eenigen invloed op het besturen van ballons zouden kunnen uitoefenen, is mogelijk, doch zeer weinig waarschijnlijk. Zooveel is zeker, dat hun voorzitter wel eenige moeite had, om hen zelven te besturen. Die voorzitter was te Philadelphia wel bekend. Het was de beruchte Uncle Prudent.
"En wie verzekert ons, dat wij ook niet des nachts bewaakt worden?" "Om het even! Wij moeten er een eind aan maken!" riep Uncle Prudent uit. "En als het kan: een eind aan de Albatros! Maar vooral een eind aan haren gezagvoerder!"
Uncle Prudent meende, dat het tijd was, om aan die acrobatische bewegingen een einde te maken; althans hij sneed de touwen door, die de handen en voeten van den neger knevelden. Wie weet, of hij er geen berouw over gevoelen zou? Want al dadelijk barstte eene eindelooze reeks van klaagliederen los, waarbij kreten van pijn zich afwisselden met gekerm van honger.
Hoe kwaad gemutst Uncle Prudent en Phil Evans ook waren, zoo stelden zij toch belang in dit tafereel. De zwaar gewonde walvisch gaf met zijn staart zoo'n slag op het zeeoppervlak, dat het water tot op het voorschip van de Albatros spatte.
Zoo werden de festiviteiten gestoord, die ter eere van den nieuwen koning van Dahomey hadden moeten plaats hebben. Het was een ruwe stoornis, die evenwel hare goede zijde had. Uncle Prudent en Phil Evans moesten erkennen, dat het luchtschip, waarop zij zich bevonden, een machtig toestel was en dat het in staat was belangrijke diensten aan de menschheid te bewijzen.
Uncle Prudent, voorzien van een uitnemenden scheepskijker, dien hij in zijne hut aangetroffen had, herkende gemakkelijk de voornaamste gebouwen en monumenten der stad. Zijn lotgenoot was in staat hem de kerken, de openbare gebouwen aan te duiden, als ook de voornaamste der talrijke "elevators" of beter gezegd mechanische graanzolders.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek