Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
"Daar in het noorden... daar... nu ziet gij het duidelijk... Dat kan toch geen rots zijn?" "Neen, Tom, aan dien kant is geen wal of geen ondiepte." "Dan moet het een schip, of minstens eene sloep zijn." "Wij zullen zien." Uncle Prudent en Phil Evans waren ook naar het voorschip gekomen en keken opmerkzaam naar het door Tom Turner aangeduide punt.
"Toen wij de Walnutstreet verlieten, hebben die bandieten ons gevolgd en bespied...." "Zeer waar, Uncle Prudent, zeer waar!" "En toen zij zagen, dat wij zoo onvoorzichtig de donkere lanen insloegen van het eenzame Fairmont-Park, toen was de zaak klaar en de volvoering van den aanslag gemakkelijk gemaakt." "Waar, zeer waar, Uncle Prudent," herhaalde de secretaris Phil Evans.
De brief was kort, maar deelde toch alles mede, en gaf het adres van Weldon-Institute op, met het verzoek om hem daarheen te zenden. Toen de voorzitter Uncle Prudent dat schrijven in de snuifdoos besloten had, omwikkelde hij deze met een stevigen linnen lap, zoowel om haar te beletten gedurende den val open te gaan, als om te voorkomen, dat zij door den schok verbrijzeld zoude worden.
Had hij zich ook al niet erg bekommerd over het schrijven, door Uncle Prudent, bij het overstevenen van Frankrijks hoofdstad, naar buiten geworpen, dan vond dat zijne oorzaak in de gedachte, dat dit papier zeer veel kans had geloopen bij den val verloren te zijn geraakt.... Maar thans!.... Hij hernam zijne bedaardheid evenwel: "Zij zijn ontvlucht...." zei hij .... "nu, mij wel!"
"Maar, voor den duivel! wat is er dan toch?" vroeg Uncle Prudent ten hoogste ongeduldig. Wellicht zoude hij en ook Phil Evans niet rouwig geweest zijn, hun toorn jegens elkander op de schouders van den rampzaligen Frycollin te ontlasten. Handen en vuisten waren reeds opgeheven. Het zou klappen en vuistslagen regenen.
"Ja, zal ze lang duren?" herhaalde Phil Evans. "Net zoo lang als noodig zal zijn," was het antwoord van den gezagvoerder van de Albatros. "Als noodig zal zijn?...." "Zijt ge dan op reis, om de aarde rond te stevenen?" vroeg Phil Evans spotachtig. "O, meer dan dat," antwoordde Robur. "En als die reis ons niet aanstaat?...." vroeg de president Uncle Prudent.
De mannen van het personeel van de Albatros waren nader getreden en legden geene al te teerhartige neigingen aan den dag. Robur gebood hen evenwel met een gebaar, om zich te verwijderen. "Ja, ik zal mij wreken!" "Zooals gij wilt!" "Op u en op al de uwen!" schreeuwde Uncle Prudent, dien zijn makker tevergeefs poogde te kalmeeren. "Wanneer het u believen zal!" antwoordde de ingenieur.
Dienzelfden avond hield Weldon-Institute hare wekelijksche vergadering en men rekende er op, dat de voorzitter Uncle Prudent en de secretaris Phil Evans tegenwoordig zouden zijn.
Het blijft dan ook nog tot heden een onopgelost vraagstuk, hoe de voorzitter Uncle Prudent en de secretaris Phil Evans levend uit die armen, uit die handen, waar zij langs de geheele uitgestrektheid der stad tusschen door moesten, geraakt waren.
"Ziet gij dan geen boomen, geen bosch?" "Neen." "Dan toch het bovenste gedeelte der takken?" "Ook dat niet." "Wij zijn dan niet meer in de open ruimte?" "Neen." "Niet meer in het Fairmont-Park?" "Neen." "Ontwaart gij dan geen daken van huizen?" "Neen." "Geen nokken van monumenten?" vroeg Uncle Prudent, wiens teleurstelling, gepaard aan woede, iedere seconde vermeerderde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek