Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Zermah nam afscheid van master Walter Stannard en zijne dochter. Daarna begaf zij zich, zonder zich om de heerschende volksopgewondenheid, die al meer en meer toenam, te bekreunen, naar den kant der kaden en der haven, waar de administrateur Perry haar reeds wachtte. Beiden stegen in het vaartuig, dat hen aangebracht had en staken de rivier over.
»Gij zijt en blijft steeds de administrateur van het landgoed Camdless-Bay en ik vermeen dat uw toestand niet verminderd zal zijn door de omstandigheid, dat gij het opzicht over vrije menschen zult hebben, instede van bevelen aan slaven uit te deelen." »Maar..." »Waarde Perry, ik moet u waarschuwen, dat ik op alle uwe »maren" een antwoord gereed heb, en geloof vrij: een steeds afdoend antwoord.
In minder dan een oogwenk waren de negers rondom master James Burbank, zijn zoon Gilbert, Edward Carrol en den administrateur Perry in een dichten kring te zamen gedrongen. De krijgsgevangene, die half gestikt was, zou geen enkel woord, zelfs zonder prop in den mond, hebben kunnen uiten.
In dit oogenblik van innerlijke opgewondenheid bevond de waardige administrateur zich eensklaps van aangezicht tot aangezicht met Pygmalion. »Zoo ben jij daar?" vroeg hij den neger. »Ja, master Perry!" antwoordde deze. »Het is je geluk, dat je bijtijds bent." »Dat ben ik altijd, als ik geroepen word," zei de vlegel vrij brutaal. »Maar waarom worden wij opgeroepen, master Perry?
»Ontstel toch zoo niet, master Perry," meende James Burbank ter bedaring van den waardigen administrateur te moeten zeggen. »O! mijnheer James!... O! mijnheer James!" herhaalde deze schier wezenloos. »Mijne handeling kon u toch niet zoo verrassen, Perry," ging James Burbank voort. »Ik ben slechts de gebeurtenissen vooruitgeloopen.
»Maar master Burbank zal mij nimmer heenzenden van de plantage, waarop ik, zonder snoeverij, eenige diensten bewijs, master Perry." »Integendeel,...." »Wat integendeel?" »Hij zal je wel wegzenden!" »Mij wegzenden?" »Ongetwijfeld. Toen je hem toebehoordet, toen je zijn eigendom waart, kon hij je houden, zelfs al voerde je niets uit.
Schik u dus in het onvermijdelijke en tracht vrede te hebben met een maatregel, die vroeg of laat toch moest getroffen worden en waaraan mijn gezin ik voeg er dat uitdrukkelijk bij zijne volle goedkeuring gehecht heeft." »En weten onze negers er reeds van, master James?..." »Neen, nog niet," antwoordde James Burbank. »En ik verzoek u, Perry, om er nog niet over te spreken."
»En thans," sprak James Burbank, terwijl hij zich tot master Perry, tot de opzichters en tot de weinige negers wendde, die hem niet verlaten, maar met hem den terugtocht naar het heerenhuis aangenomen hadden. »En thans, vrienden, zullen wij ons tot onzen laatsten snik verdedigen!" Allen stapten met hem de groote trap van het woonhuis op en namen stelling bij de ramen van de eerste verdieping.
»Integendeel, zij zullen met meer ijver werken, daar het niet meer gedwongen, maar vrijwillig zal geschieden; zij zullen ook met meer genoegen werken, daar hun toestand zooveel verbeterd zal worden." »Maar uwe slaven... master James?" »Wat! mijne slaven, Perry? Wat bedoelt gij?" »Uwe slaven zullen beginnen met ons te verlaten!"
Maar de lezer zal wel reeds bevroeden welke twistredenen hij met den administrateur, master Perry, moest hebben, wanneer deze namelijk in eene gunstige stemming was, om naar hem te luisteren, alsook welke tevredenheid die lummel zal betuigen, wanneer hij in vrijheid zal gesteld zijn, en hij zich in zijne waardigheid van mensch hersteld zal gevoelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek