Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Master Perry, de administrateur van de plantage Camdless-Bay, had de Sint John tot in de nabijheid van de sloepen, welke de afsluitingslinie vormden, doorkruist. Hij had evenwel niets gevonden, dat hem op het spoor kon doen komen.
»Kom, kom, master Perry," zei James Burbank glimlachend. »Hunne handen zullen steeds vijf vingeren hebben en hunne handen zullen op dezelfde wijze aan het polsgewricht bevestigd blijven; wees daaromtrent onbekommerd, en waarlijk, meer kan toch niet van hen gevorderd worden!" Pruttelend ging de administrateur heen.
Die vrijheid om in het woud te moeten gaan slapen, om daar honger, dorst en koude te gaan lijden, kwam hem een beetje al te dwaas voor. Hij verkoos dan ook op Castle-House te verblijven, al zou hij, om daartoe het recht te verkrijgen, ook, evenals Zermah gedaan had, zijne acte van invrijheidstelling hebben moeten verscheuren. »Gij ziet het, Pyg?" vroeg hem de administrateur Perry. »Gij ziet het."
Ik ben toch geen ellendige slaaf meer, meen ik, master Perry?" »Zoo, meen je dat maar, domkop?" »O, niet alleen dat, ik ben er ook zeker van. Heb ik niet de akte mijner invrijheidstelling in den zak?" »Wel bekome het je, ezelskop." »Dank u, master Perry." »Maar, zeg eens Pyg...." »Wat is er?" »Wie zal je voortaan voeden?" »Wel ikzelf, master Perry." »Hoe zul je dat doen, Pyg?"
James Burbank hield zich nu terstond onledig met zijn personeel samen te trekken. Perry en de andere opzieners ijlden naar de verschillende barakken, om de bewoners daarvan bijeen te roepen en hen het park te doen bezetten. In minder dan een uur waren de negers geheel strijdvaardig in de nabijheid der poterne achter de palissadeering gerangschikt.
De vernielzucht had zoodanig gewoed, dat het was, alsof wilde dieren gedurende langen tijd op de plantage huisgehouden hadden. Bij het gezicht van die bewijzen der misdadige bedoelingen van de aanvallers, kon master Perry zijne verontwaardiging niet meer inhouden. Zijn toorn ontlastte zich in een vloed van verwenschingen en dreigementen.
Het was ongeveer drie uren in den namiddag toen James Burbank de eerste tijdingen kreeg, dat er iets tegen Camdless-Bay op til was. De administrateur master Perry, die eene verkenning langs de grensscheiding van de plantage was gaan uitvoeren, kwam buiten adem naar Castle-House loopen. »Master James!... Master James!..." riep hij. »Wat is er, Perry?"
Ziet, dan zou master James Burbank nimmer op de gedachte gekomen zijn om ulieden vrij te verklaren en dan zouden de rampen van Camdless-Bay ver verwijderd gebleven zijn!" Pygmalion stond bij die redeneering geheel versteld. »Maar wat kan ik er thans aan doen?" vroeg hij met beklemd gemoed. »Zeg, goede master Perry, wat kan ik er thans aan doen?"
»Ik ben gereed op kondschap uit te gaan," betuigde Mars. »En ik zal u vergezellen," zei master Perry. »Neen, dat neem ik op mij," antwoordde Gilbert Burbank. »Ik mag mij op niemand anders vertrouwen dan op mij zelven...." »Gilbert," zei master James Burbank, »er is niemand onzer die niet gereed is zijn leven voor het algemeen welzijn veil te hebben.
»Dat zou ik wel eens willen vernemen." »Wanneer gij en uwe gelijken niet al die schreeuwers, die tegen de slavernij donderden en preekten, toegejuicht hadt; wanneer gij ernstig tegen de denkbeelden van de Noordelijken geprotesteerd hadt; wanneer gij de wapenen opgevat hadt!..." »Om wat te doen, master Perry" vroeg de neger verbouwereerd. »Om de federalistische troepen terug te drijven, dom dier!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek