Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Zullen de Dames ook nog ergens van gedient zyn? anders zou ik verzoeken om te danken en laten afnemen: 't is my wat heel warm in de kamer. Wy allen bogen, dankten, en gingen de een hier, de andere daar. Hartog peinsde. Juffrouw Buigzaam ging in haar Tuin, zag hare bloemen met blyde vergenoeging. Ik stond voor 't raam, diep aangedaan over den ontfangen Brief.
't Was hem onmogelijk, deze twee zaken in behoorlijk verband te brengen, en terwijl hij daarover nog peinsde en juist voornemens was, zijn stem te verheffen en om hulp te roepen, verstomde hij eensklaps; want in de woning van den smid kwam ook leven en hij kon er niet aan twijfelen, of het oogenblik zijner ontdekking was nabij. De tuindeur werd opengedaan, en hij hoorde de stem van baas Gerritsz.
Alleen Marieken had vlagen van droefgeestigheid, wanneer zij dacht aan getrouwde vriendinnen. Dan was zij onhandelbaar, had scherpe woorden. Mijnheer zorgde dan dat het hondje niet onder de voeten liep. Madame peinsde, terwijl zij de dampende potten in de keuken bestaarde, aan de kennissen die als schoonzoon welkom hadden kunnen zijn. Marieken ging naar de dertig.
Marieke peinsde daarbij stillekens aan het huwelijk, en Mijnheer aan zijn parapluie en zijn uurwerk. Bij het eerste schemeren van den dag was M. Snepvangers bezig achter het tuinhek een paal op te richten waaraan een bordje bevestigd was, vermeldende met onzekere, zwarte letters: Villa te huur of te koop. De familie Snepvangers woonde weer in de stad.
De arme man nam zijn hoofd in beide handen en peinsde. Ik zal haar niet meer zien. 't Is een glimlach, die over mij is gegaan. Ik zal den nacht ingaan, zonder haar zelfs weder te zien. Ach! een minuut, een oogenblik haar stem te hooren, haar kleed aan te raken, haar te aanschouwen, de engel, en dan sterven! 't Is niets te sterven; maar 't is vreeselijk, te sterven zonder haar te zien.
Hoe ik evenwel peinsde, ik zag er geen kans toe, en besloot daarom ten einde raad naar mijn vriend Karel Holm te gaan, die nu ongetwijfeld wel uit Haarlem thuisgekomen zou zijn. Ik verliet daarom het huis van mijnheer de Wild en ging op weg naar Karels huis. Hij was de zoon van den architect, en wel diens eenig kind.
Het tweede begint: "Terwijl ik peinsde...." Het eerste gedeelte kan worden verdeeld in tweeën: in het eerste zeg ik wat zekere vrouwen en wat eene enkele zeiden en deden naar aanleiding van mijnen droom, d. w. z. éér ik weder tot de werkelijkheid was teruggekeerd; in het tweede zeg ik wat deze vrouwen zeiden, nadat ik had opgehouden te ijlen; en dit gedeelte begint hier: "Zoo had de smart...." Vervolgens, wanneer ik zeg: "Terwijl ik peinsde...." zeg ik hoe ik hen dit mijn droombeeld verhaalde.
't Staat wezenlijk heel gewoon bij je backfisch-gezicht." "Zooals jij 't draagt, is 't toch ook niet eigenlijk opgestoken," peinsde Gerard, die zich steeds had verbaasd over haar kinderlijke strik-coiffure. "Zoo, je ziet er heusch niets van."
De doode hoorde dit zoo duidelijk, of de levende met hem praatte. Hij wist, dat 't onmogelijk was, den man te waarschuwen, die de orde der wereld had verstoord. Toch trachtte hij hem te zeggen, wat hij peinsde. Hij begon weder met den voornaam. "Je weet niet, watje wacht. Het was reeds de laatste maal, dat je het leven kon houden. Er zijn al zooveel anderen voor jou in de plaats gedood.
Zoo peinsde en streed ze totdat ze starende naar boven zelfs de donkere wolken niet meer onderscheiden kon. Ach! 't Was óók zoo duister in haar beklemd gemoed. Hoor, wat klinkt daar van verre? Is het muziek?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek