Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 15 juli 2025


De beelden, die het Theater omkransten, verzichtbaarden in hunne verstarring. Maar de lucht was zwaar zwartgrauw met wolkgevaarte bedekt. Enkele droppelen vielen. O-o-oh! klonk het teleurgesteld in de cavea, omdat het te regenen begon. Het velarium bleef ongeveer half het Theater beschutten, ten gerieve van het Hof en de Aanzienlijken. Het was pauze.

Bij menschengeheugenis was de kerk nooit zoo vol geweest. Toen iedereen gezeten was, volgde er een akelige pauze; want, zie, daar kwam tante Polly binnen, gevolgd door Sid en Marie, en daarachter de familie Harper, allen in diepen rouw gekleed. De geheele vergadering, de predikant niet uitgezonderd, rees eerbiedig op en bleef staan, totdat de rouwdragers in de voorste bank hadden plaats genomen.

"En toen er een pauze in de muziek was, ging de schoone advocaat Favara, die gekleed was in een zwart fluweelen mantel, met een grooten roovershoed en helrooden halsdoek, naar don Ferrante en wees naar de open zijde der markt, waar men den Etna en de zee zag. "Don Ferrante," had hij gezegd, "gij verheft ons ten hemel gelijk de Etna en gij voert ons op naar het eeuwige gelijk de oneindige zee."

Zij, die liever bleven zitten, praatten, geeuwden, rekten zich uit, raadpleegden hunne tafeltjes, en bespraken hun verlies of winst. Diegenen van de burgerij, welke om verschillende redenen verkozen hadden alleen den wedren bij te wonen, maakten van de pauze gebruik, om zich naar de voor hen besproken plaatsen te begeven.

Eerst na een lange pauze waagde een hunner de vraag: "Zeg Blenter, wie was die kerel?" De oude ontwaakte uit zijn mijmering, en antwoordde: "Wie hij was? Het was geen Indiaan, maar een blanke, een monster, zooals er geen onder de Roodhuiden te vinden is. Ja, mannen! Ik wil u nog meer zeggen ik wil u zeggen, dat hij was wat gij allen zijt, en wat ik tegenwoordig zelf ben: een rafter!" "Wat?

Ongelukkigerwijze was er in hun gesprek juist een pauze ingetreden; en het duurde een goede poos, eer een der twee zei: "Hebt gij bijgeval iets gehoord van hetgeen er gebeuren moet als wij hier klaar zijn?" "Neen, niets met zekerheid," was het antwoord. "Er gaan allerlei praatjes; maar het ware, geloof ik, weet niemand, of althans slechts zeer weinigen."

»Omdat het hem na de harde woorden, die er gevallen waren, onmogelijk was, Waterfontein voorbij te rijden," meende de grijsaard. Er volgde een pauze. »En waarom maakte Jack Williams den omweg?" vraagde de oude Kloppers opnieuw. »Hoe kan ik dat weten!" zeide Reinard Jansen. »Kon hij soms het gezicht der verbrande woning niet uitstaan?" zeide Kloppers.

"Dan willen wij beginnen, mijne heeren!...." en de zitting was geopend. "Als zij eens wisten, welk een schuldige knaap hun voorzitter een uur geleden nog was," dacht hij en boog onder het voorlezen van het bericht zijn hoofd een weinig, terwijl zijn oogen lachten. De zitting duurde tot twee uur onafgebroken voort, toen was er pauze om een tweede ontbijt te gebruiken.

De molenaar keek stijf op de ruggen van zijn twee paarden. Hij knikte bevestigend, terwijl hij weer iets tusschen de tanden floot. "En hoe vindt je moeder dat, Dik?" vroeg hij na eene pauze. "Zij vindt het hard, erg hard." Weer volgde eene pauze. "Ja, 't is hard!" klonk het eindelijk naast Dik. Zij waren nu eene boerderij genaderd, waar Van Dijk het erf opreed.

Ik voel.... Luister eens.... Hier.... Geef me die hand.... Zoo.... Wacht even.... 'k Ben moe.... heel moe...." "Lieve beste August, als het je vermoeit, spreek dan niet; word dan eerst weer sterk en gezond." "Ja, maar dan zou het te laat kunnen zijn;" zegt Helmond weder na een korte pauze en nu op zeer duidelijken toon: "Zoo, ja met die lieve hand op mijn hoofd dat is goed.

Woord Van De Dag

bakels

Anderen Op Zoek