United States or Cyprus ? Vote for the TOP Country of the Week !
En daar zij het genot der heerlijke streken, waardoor ze reed, niet wilde missen, besloot ze de naastbijzijnde stad binnen te rijden en daar te vertoeven, totdat de bui voorbij was. Maar die stad was juist Diamante. Deze Engelsche dame was miss Tottenham, en zij was het, die het palazza Palmeri in Catania bewoonde.
De lange Giannita greep den jongen in den nek, toen hij haar voorbij ijlde. "Wat zeg je?" schreeuwde zij. "Je liegt, je liegt!" en zij was op het punt hem te slaan. "Koop mijn courant, signora, vóórdat ge mij slaat," zei de knaap. Giannita kocht de courant en begon te lezen. Al spoedig ontdekte zij de zaak Palmeri.
Donna Elisa herinnerde signora Palmeri er aan, dat zij vriendinnen der jeugd waren en verzocht of Giannita godszuster met de signora's jong dochtertje mocht worden. Dat voorstel vond bijval en de jonge signorina werd binnengeroepen. Zij was een klein wonder van lichte zijde, Venetiaansche kant, groote zwarte oogen en welig krullend haar.
"Wat meen je, Micaela? Wat wil je?" Ze keken elkaar aan. Hun oogen vulden zich gelijktijdig met tranen. "Ik heb niemand anders dan u!" fluisterde zij. Cavaliere Palmeri opende onwillekeurig zijn armen. Zij stond aarzelend op, ze wist niet of zij goed zag. "Ik weet hoe het nu gaan zal," zei hij morrend. "Geen minuut houd ik nu voor me zelf over." "Om de villa te ontdekken?"
Zeshonderd menschen leven daar geheel vergeten en verlaten. "Hebt ge nooit gehoord van Gela?" Zij zag er heel verbaasd uit. Cavaliere Palmeri schudde het hoofd. "Den naam heb ik wel eens gehoord...." Donna Micaela keek haar vader onderzoekend aan. Zij boog zich haastig voorover en haalde uit zijn borstzak een gebogen klein mes te voorschijn, zooals gebruikt wordt bij het snoeien der wijnstokken.
Zij woonde in een huis naast het paleis Palmeri en zij zat altijd in haar deur te werken, zoodat donna Micaela haar wel duizend malen gezien had. Zij zong altijd, maar zij had zeker slechts een enkel lied gekend. Altijd, altijd had zij dezelfde wijs gezongen. "Ik heb een lok geknipt van mijn haren," zoo zong ze. "Ik heb mijn glanzende, zwarte vlechten losgemaakt, en een lok geknipt van mijn haar.
Elk plekje was bezet met menschen en ternauwernood konden zij een plaats vinden. "Vanavond is Diamante heerlijk, Micaela," zei cavaliere Palmeri. 't Was alsof de lieflijkheid van den nacht hem zachter stemde. Hij sprak meer en teederder tot haar, dan hij sedert langen tijd gedaan had. Donna Micaela scheen het, dat haar vader de waarheid sprak.
Toen had zij hem geloofd en hem geholpen zich verborgen te houden voor de karabiniers. En zij hadden hem tevergeefs gezocht in Catania, op den Etna en over geheel Sicilië. Maar toen de politie cavaliere Palmeri niet kon vinden, begon het volk te zeggen: "'t Is een voornaam heer en het zijn hooge heeren, die hem helpen, anders zou men hem reeds lang geleden gevonden hebben."
"Arme Empedokles," zei ze en plotseling straalde haar geheele gelaat van schalkscheid. "Ge waant u opgestegen tot de goden, maar de Etna werpt altijd uw schoenen op." Cavaliere Palmeri zonk als door een schot getroffen achterover in zijn stoel. "Micaela," zei hij zwak afwerend, als iemand die niet weet hoe hij zich moet verdedigen.
Cavaliere Palmeri schoof heen en weer op zijn stoel als een op heeterdaad betrapte misdadiger. "Zwijg, zwijg!" zei hij zwak. Hij was nu meer beschaamd, dan toen hij aangeklaagd werd wegens diefstal. Maar weer schitterde die onderdrukte schalkschheid in haar oogen. "Ik keek eens naar de brieven, die ge verzendt," vervolgde zij.
Woord Van De Dag