United States or Malawi ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij liet signorina Palmeri door een bediende zeggen, dat haar godszuster haar wenschte te spreken. Zij was verbaasd toen de bediende terugkwam en zei, dat zij niet ontvangen kon worden. Zou zij zich daarmee tevredenstellen? O, neen, o, neen! "Zeg de signorina, dat ik den geheelen dag op haar zal wachten, want ik moet haar spreken."
Eindelijk opende Giannita een deur en liet den geestelijke in een vertrek. Daar waren de wanden naakt als in een stal, het bed hard als dat van een non en daarboven hing een houten Madonna, die niet meer waard was dan drie soldi. Don Matteo staarde zoo lang naar dit kleine beeld, dat de tranen hem in de oogen kwamen. Terwijl hij daar stond, kwam signorina Palmeri de kamer binnen.
Donna Micaela beduidde Giannita, dat zij bij cavaliere Palmeri zou blijven, zelf ging zij over de straat naar donna Elisa's winkel. Donna Elisa zat achter haar toonbank voor haar borduurraam, maar zij werkte niet. De tranen druppelden haar zwaar en onophoudelijk langs de wangen zoodat zij moest ophouden met borduren. "Waar is Gaetano?" zei donna Micaela zonder omwegen. "Ik moet hem spreken."
Maar cavaliere Palmeri vroeg zijn dochter nooit naar haar onderneming. Nooit toonde hij eenige belangstelling voor haar spoorweg. 't Was bijna, alsof hij niet eens wist waarvoor zij werkte. Dat was trouwens zoo vreemd niet, hij toonde nooit eenige belangstelling voor zijn dochter. Eens, toen ze 's middags aan den maaltijd zaten, begon donna Micaela plotseling over den spoorweg te spreken.
Geschiedschrijvers en schatgravers hadden er naar gezocht, want de villa van den wijsgeer was natuurlijk vol van de heerlijkste marmeren en bronzen beelden en mozaïekwerk. Donna Micaela's vader, cavaliere Palmeri, had zich vast voorgenomen, dat hij het probleem van de villa zou oplossen. Iederen morgen reed hij op zijn ponny Dominico weg om de villa te zoeken.
"Toen ge mij zaagt, werdt ge aschgrauw van schrik. "Ik vroeg iemand: Hoe heet signora Alagona van zich zelf? Palmeri "O, Palmeri, zij is dus uit Catania? Zij heeft den jettatore herkend." "Ja, 't is waar, ik heb u herkend." "Ge zijt zeer goed en vriendelijk geweest en ik ben zeer bedroefd, dat ik uw feest verstoord heb.
Zij moest gaan zitten om niet te vallen, haar hart scheen op te houden met kloppen en zij sloot de oogen. Terwijl zij daar zoo zat, had ze een visioen. Opeens bevindt zij zich thuis in het paleis te Catania. Zij zit in de hooge vestibule te lezen en zij is een vroolijke jonge dame, signorina Palmeri. Een bediende voert een reizenden koopman tot haar.
Hij moest herhalen, dat hij gisteren in Catania was geweest, en dat het hem gelukt was cavaliere Palmeri een plaats te verschaffen in een broederschap. Hij zou over een maand daar intreden. Zij vroeg slechts: "Wat wil dit zeggen? Wat beteekent dit?"
Integendeel! Integendeel! "Ja, ja," zei signorina Palmeri. "Zoo is het." En daar ze zielsbevreesd was voor de tijding, die Giannita haar kwam brengen, bleef zij maar steeds doorpraten. Zij liet Giannita niet aan het woord komen, maar viel haar voortdurend in de rede.
En als je het wilt weten, dan was het niet zonder aarzelen, dat men cavaliere Palmeri aannam." Toen verliet don Ferrante de kamer. Zijn vrouw was bedroefd, maar ook zeer verontwaardigd. Haar scheen het, dat hij zich beroofd had van rang en stand en een gewone koopman was geworden.
Woord Van De Dag