Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Ik trof daar alleen Jan aan, die op den grond bezig was met zijn zusje te spelen. »Dag Dorus!» zei hij. »Zoo Jan. Ben jij maar alleen thuis?» vroeg ik, de kleine meid niet meêtellende. »Ik kom je halen om mede te gaan naar het orgel.» »Dat zal moeilijk gaan, want Vader en Moeder zijn geen van beiden thuis,» klonk het antwoord.
Velen onzer wisten het ternauwernood dat hij zich ongesteld gevoelde op dien morgen, en geen enkele was er die vermoeden kon dat reeds de kille hand des doods hem had aangegrepen toen nog zijn vingeren het orgel deden juichen: "Loof, loof den Heer mijne ziel!" "Hij is niet meer!
Op reusachtige kandelaars met zeven en met negen armen branden voortdurend reine kaarsen; boven alles hangt een kolossaal crucifix. Ter wederzijde van het oxaal een orgel en eene galerij voor de kapel, die zelfs tot in Italië beroemd was. Op hooge feestdagen werden hier de standaarden der twee-en-dertig gilden opgehangen.
Komt er een orgel lawaai maken in de straat, dan verschijnt de witte hand en kijken de zwarte, stille oogen. Gaat het orgel weg dan valt de tulle neer. Als een kind struikelt en huilt, beweegt de witte hand, en gluurt het hoekig, bleek gezicht door de doekplooien. Er gebeurt niets in de levenloosheid der straat of zij maakt het mee, leeft het mee, doet het mee.
Bob scheen echter boos, want hij ging zonder groeten verder. Nu, dat hinderde niet. Hij was wel eens meer boos, maar dat ging vanzelf weer over. Hij zou mijne weigering ook nu wel spoedig vergeten zijn. Ik had nu de kerk bereikt en ging naar boven, waar de koster de sleutels van het orgel al had neergelegd.
Och ja, we hadden in 't laatst nog een soort van orgelkrans." "Ei zoo!" zegt Coba met eenigszins afgewend gelaat. "Jawel, eigenlijk waren we maar met ons drieën, 's Zondags avonds, en een paar malen 's morgens vroeg, kwamen we op 't orgel bijeen, en dan gaf hij ons les; altijd even fiks en degelijk, en toch zoo heel amikaal.
En hij was tot mijne vreugde zoo eerlijk, om zelfs te zeggen, dat hij tegen mijn zin bij het orgel gekomen was en daar een stoel had gebroken; dat hij daarna de vlucht had genomen, uit vrees, dat de koster komen zou om hem weg te jagen, en naar boven geklommen was, om nog eens naar het uilennest te kijken, dat wij daar voor eenigen tijd ontdekt hadden. »Is dat alles waar?» vroeg de burgemeester.
De jongens keken de vrouw zwijgend aan. En hun blik dwaalde door het armoedige vertrek en naar het bed van den zieke. Zij zagen ook, dat er geen vuur was in de oude kachel, en dat de bloemen dik op de ruiten stonden. "En uw orgel dan?" vroeg Jan na een poosje. "Dat is weggehaald, omdat wij de huur ervan niet betalen konden," zei Mietje, en zij kreeg de oogen vol tranen.
El zijn del nog genoeg." Nu, dat was waar, en hij kwam al spoedig weer met een handjevol terug. "Flap," ging het alweer, en "flap, flap, flap," volgden de andere. Anneke was zoo druk aan het wasschen, dat zij het heele orgel vergeten was. Gelukkig, dat er nu eens een poosje geen klanten kwamen....
Eén voordeel was er aan verbonden, en wel dit dat Bob mij, den eersten tijd althans, in vrede naar de kerk liet gaan, wanneer ik mij op het orgel ging oefenen. Wel was de grootste schrik spoedig bij hem vergeten, maar hij wist, dat hij de pastorie voorbij moest gaan om in de kerk te komen, en dat durfde hij toch niet, althans niet, als hij wist, dat de dominee thuis was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek