Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
"Ach vader!" kreet hij, zich voor den Baron nederwerpende en diens handen met kussen bedekkende: "zeg mij toch! wanneer, waar, hoe ik geboren ben, wie mijn moeder was: gij zult het immers weten. Och! ik vrees, dat het maar al te waar is, hetgeen ik van morgen gehoord heb." "Wat hebt gij gehoord?" vroeg Reede, opziende.
Terwijl Van Barneveld Coba's brief in den zijne sluit, en, nog eens naar haar opziende, weder dat lachje om haar lippen bemerkt; nu hij plotseling een geheim in dien brief vermoedt, 't welk op een verrassing voor hem zal uitloopen, nu kan hij toch niet anders dan in stilte erkennen, dat er sedert gisteren wie weet, na dat getrouwer innemen en dat heerlijke slapen iets in die bleeke kleur is gekomen wat men leven mag noemen.
Maar hoe groot is hare ontzetting, nu zij, opziende naar een antwoord, niet haren echtvriend gewaarwordt, maar wie weet welk een groot Haagsch heer, met een ridderorde en een knevelbaard! "Excuseer, mijnheer!" en met een kleur als vuur ijlt zij weg, en sleept nu haren wettigen gemaal voor de beeltenis van den lieven jongen, "die zooveel van Pietje heeft". Zoo heeft men een geheel uur gesleten.
"En hoe was de schoone Jonkvrouw te moede?" vroeg Eugenio: "betoonde zij geen blijdschap over de terugkomst van haar vriend en voedsterbroeder?" "Meer dan mij lief was, heeft haar die terugkomst aangedaan." antwoordde Mom, verwonderd opziende, dat Eugenio ook de betrekkingen scheen te kennen, die er tusschen Joan en Ulrica bestonden. "Alzoo een medevrijer!" "Ja, en die vrij ontijdig opkomt.
"Er zijn kwalen Helmond, die een vrouw van jaren misschien eerder en juister zal inzien dan een jong dokter, hoe knap hij ook wezen mag." Van Barneveld neemt een boek van de tafel, en terwijl hij schijnbaar aandachtig den titel beziet, vervolgt hij: "Coba's zenuwkwaal moet een geheime oorzaak hebben." "Dat heb ik sedert lang begrepen oom." Van Barneveld opziende: "Jij, begrepen? Sedert lang?
"Mijnheer naar....?" vroeg de omnibus-conducteur in een groene jas met zwart zilver afgezet, aan den persoon, die 't dichtst bij 't portier was gezeten: "Den Dam," was 't antwoord. "Botermarkt," zei een ander. "Rokin No. 11," klonk het hier: "De Munt," weder daar. "Mijnheer....?" zei de nieuwsgierige man, Gijs aansprekende. "Ik?" zei Gijs, vreemd opziende: "noar de karmis; is 't niet voader?"
Vive le Geus! wilt Christelijk leven, Vive le Geus! hout fraeyen moet: Vive le Geus! God hoedt u voor sneven, Vive le Geus! edel Christen bloet! »Ha-sa, dat is een lustig liedeken, Marten!" klonk het hem toe, terwijl hij van het land terugkeerde. En opziende ontdekte hij zijn buurjongen Piet Bleeker, die op den dijk stond met de handen in de zakken.
"Ja?" zeide Beatrice, vragend opziende van haar bezigheid om met de punt van haar parasol kuiltjes in het zand te graven. Haar gelaat was kalm, maar haar hart klopte snel. "Ik wilde u vragen," hernam hij, langzaam sprekende, "of ge mijn vrouw wilt worden".
"Mijn boek, meneer de Secretaris," klonk opeens een stem achter hem, en opziende, keek hij in de scherpe zwarte oogen van den Hertog, die achterdochtig op hem gevestigd waren. "Ik merkte zooeven, dat ik dit had laten liggen. Zooals u ziet, houd ik mijn klassieken nog bij." "U bestudeert ze zelfs zeer aandachtig," zei Paul.
Eensklaps laten de roeiers hunne riemen rusten en nemen hunne mutsen af; opziende, ontwaren de vreemdelingen den keizerlijken gondel, door twintig roeiers gevoerd, dicht in hunne nabijheid. De keizer zit in die boot: slechts een enkel officier staat nevens hem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek