United States or Armenia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nu wordt dit laatste avontuur in het Mabinogion-verhaal ook eenigszins vaag en onduidelijk geteekend en schijnt daardoor, meer nog dan in het gedicht van Chrétien, los te staan van de rest der vertelling. Toch is dit slechts in schijn het geval en is het avontuur wel degelijk van beteekenis voor den samenhang van het geheel.
Nu gaat de vader overluid gebeden opzeggen en loopt van het eene einde van den halven kring naar het andere; voor ieder staat hij een korte poos stil, opdat de damp van den rookenden wierook in het wierookvat, dat hij in zijn rechterhand houdt, ieder op zijn beurt in het gelaat komt.
Op een mijl afstands kon men in de totale eenzaamheid de figuur van een enkelen herder zien, die bij onze nadering vluchtte. Als een eindelooze zee lag het land met kleine golfjes, en de weg was afschuwelijk, vol modderkuilen, en nu eens driehonderd meter breed, dan niet breeder dan drie meter.
Ik voelde een greep in myn nek ... een tweeden greep veel lager ... ik zweefde een oogenblik ... en vóór ik recht begreep hoe de zaken stonden, was ik in de kraam van den Griek, die in verstaanbaar fransch zei dat ik een gamin was, en dat hy de policie roepen zou. Nu was ik wel dicht by het meisje, maar genoegen deed het me niet. Ik schreide, en bad om genade, want ik zat vreeselyk in angst.
Laat mij er dan nu aanstonds bijvoegen, dat Zaandam zeker eene der jongste steden van ons land is: eerst in 1811 werd het, door Keizer Napoleon, tot stad verheven. Vroeger bestond die stad uit twee dorpen, Oost-Zaandam en West-Zaandam, die wel den gemeenschappelijken naam van Zaandam voerden, maar toch ieder op zich zelf stonden. De nieuwe stad heeft van hare verheffing niet lang pleizier gehad.
"Nu, ga maar, ga maar," zeide de Baron, knorrig: "lieve deugd! in mijn tijd waren de knapen anders! thans zijn zij zoo koel als winterperen. Wat zullen de oude lui dan zijn als de jeugd geen warm bloed meer heeft!"
"Eén meisje, dat Hoefman kende," de dichterlijke droomer keek trotsch maar bescheiden "heeft 't lidmaatschap van ons dispuut willen aannemen; maar ik geloof zeker; ze vindt 't niet prettig alleen te zijn, met acht jongens.... Nu heeft Herderts ons van u beiden verteld en wagen we u te vragen, of 't u aangenaam zou zijn, als we u eens te hospiteeren vroegen, opdat we wederzijds beter kennis kunnen maken."
Dezen morgen had zij hem nog langen tijd nagezien, toen hij reeds vroeg met Erving, het geweer over den schouder, op de jacht gegaan was; zij had daarbij zeer goed bemerkt, hoe hij een verstolen blik wierp naar de vensters, waarachter Liesje nog rustig sliep, en gedacht: "Als zij hem nu zoo reus zag, knapper kan toch niemand er uitzien."
"En nu moet gij u hier vandaag schuilhouden, en van avond tegen tien uur zal Phineas Fletcher u verder brengen naar de naaste rustplaats u en de overigen van uw gezelschap. De vervolgers zijn dicht achter u; wij moeten niet dralen." "Als dat zoo is, waarom dan tot van avond wachten?" "Over dag zijt gij hier veilig, want iedereen in het dorp is een vriend en allen zijn wakende.
Haar oogen gloeiden koortsachtig en vulden zich telkens met tranen. "Evenals ik geen lust had om van Petersburg te vertrekken, heb ik nu ook tegenzin om van hier te gaan." "Gij zijt hierheen gekomen, en hebt een goed werk verricht," hernam Dolly, terwijl zij haar opmerkzaam aanzag. Anna zag met door tranen bedauwde oogen tot haar op. "Zeg dat niet, Dolly!
Woord Van De Dag