Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Wat wonder dat dit zonderling voorval meermalen het onderwerp uitmaakte van de gesprekken, die op het halfdek van den Pelgrim tusschen Mevr. Weldon, kapitein Hull en den jeugdigen leerling gehouden werden. Deze laatste vooral voelde een instinctmatig wantrouwen jegens Negoro, wiens gedrag evenwel niet de minste berisping verdiende.
Weldon, wier beproevingen met de landing zouden ophouden, Tom en zijn kameraden, die eindelijk het Amerikaansche vasteland weder zouden betreden, en zelfs neef Benedictus, die hoopte een rijke verzameling nieuwe insecten bijeen te garen. Alleen Negoro verscheen niet. Iedereen zag toen wat Dick Sand gezien had, deze zeer duidelijk, gene stellig meenende dat zij het zagen.
"Maar zeker is het dat Dingo doet alsof de man dien hij verfoeit, weder dicht bij is ons!" Daarna viel hij zich in de rede, om den hond te roepen die aarzelend naar hem toe kwam. "Wel," zei hij, "Negoro, Negoro!" Dingo beantwoordde dit met een woedend geblaf. Deze naam had de gewone uitwerking op hem, en hij sprong vooruit, alsof Negoro zich achter het kreupelhout had verscholen.
Den volgenden dag, 23 Februari, scheen de wind in den loop van den morgen een weinig af te nemen, maar Dick Sand vertrouwde het niet, en hij had gelijk, want in den namiddag stak de wind weer op en ging de zee hol staan. Tegen vier uur verliet Negoro, dien men weinig zag, het verblijf der matrozen en begaf zich naar den voorsteven.
Daar zagen zij Dingo onbeweeglijk als een staande hond, steeds blaffende. Blijkbaar zag of rook hij een inboorling. En werkelijk had de hond het dezen keer niet tegen Negoro, zijn vijand aan boord. Van achter den laatsten hoek van den rotsachtigen oever kwam een man te voorschijn. Hij naderde voorzichtig en trachtte door vriendelijke gebaren Dingo te doen bedaren.
"Ik zeg je nog eens, Negoro, 't was meer dan tijd me stilletjes uit de voeten te maken! 'k Heb tien maal in de oogen van mijn jongen vriend gelezen dat hij lust had me een kogel door den kop te jagen en mijn maag kan die pruimen van twaalf in een pond niet best verteren!" "Nu, goed!" zei Negoro. "Ik heb ook een rekening met dien leerling te vereffenen...."
Een ongezonde plaats voor menschen als wij, gewoon om in de open lucht te leven! Ik voor mij was liever maar gehangen!" "Men ontsnapt niet aan de galg," antwoordde Negoro, "maar wel uit de gevangenis...." "Heb je kunnen ontvluchten?...." "Ja, Harris!
Negoro hoorde het zeker, want een onweerstaanbaar gevoel drong hem buiten de kombuis, en hoewel hij den hond moest vreezen, ging hij bijna dadelijk over de verschansing hangen. Zeer gelukkig voor hem, merkte Dingo, wiens droevig geblaf steeds tot dat land gericht was, hem niet op. Negoro scheen zich over de woeste branding volstrekt niet ongerust te maken. Mevr.
"'k Zou begonnen zijn," antwoordde Dick flink weg, "met Negoro te beletten mij te benadeelen." "En je zoudt alleen het schip bestuurd hebben?" "Ja....alleen.... met God's hulp!" De moed en de geestkracht die uit deze woorden spraken, waren zeer geschikt om Mevr. Weldon op te beuren. En toch, als zij haar kleinen Jack aanzag, maakte zij zich dikwijls ongerust!
Toch had kapitein Hull spijt dat hem de tijd ontbroken had zich behoorlijk inlichtingen over zijn verleden te verschaffen. Zijn gelaat of liever zijn blik beviel hem maar half en wanneer het gold een onbekende in het beperkte, intieme leven aan boord in te leiden, mocht men niets verzuimen om zich met zijn verleden bekend te maken. Negoro kon op het oog veertig jaar oud zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek