Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Dick Sand zag weldra dat hij zich naar de zijde van het kleine riviertje begaf, en toen Negoro bij de bocht van den hoogen oever verdween, dacht hij niet meer aan hem. Dingo had wel geblaft toen de kok op den oever verscheen, maar hij was bijna dadelijk uitgescheiden. Men moest nu bedacht zijn op 't geen het noodzakelijkst was.
"Zeer vreemd, dat is zeker!" mompelde Mevr. Weldon. "Wat doet Negoro?" vroeg zij. "Hij doet, wat Dingo doet," antwoordde Dick Sand. "Hij komt, hij gaat!.... Maar in alle geval, is hij hier vrij. 'k Heb het recht niet meer hem bevelen te geven. Zijn dienst is geëindigd met het stranden van den Pelgrim!"
Een langgerekt, klaaglijk gehuil volgde onmiddellijk op de losbranding en Dingo verdween tusschen de dubbele rij struiken die de beek omzoomden. Negoro daalde dadelijk langs den steilen oever naar beneden. De biezen waren met bloeddruppels overdekt, en een lange roode streep was op de keisteenen van de beek zichtbaar. "Eindelijk heb ik met dat vervloekte beest eens afgerekend!" riep Negoro.
Hij zal dus stellig trachten een van de rivieren te bereiken, die naar de kust stroomen, om die dan op een vlot af te zakken. Hij kan geen ander besluit nemen en, ik ken hem, hij zal het nemen." "Ja.... misschien!...." antwoordde Negoro, die de zaak overdacht.
Wat moeten we doen?" Mevr. Weldon, de oude Nan, Tom en zijn kameraden, allen hadden de oogen op den leerling gevestigd. Zelfs Negoro zag hem met een zonderlinge belangstelling aan. Blijkbaar was hij zeer nieuwsgierig naar 't geen Dick zou zeggen.
Het leed geen twijfel of er was iets gaande. "Dingo heeft een levend wezen geroken, een mensch of een beest," zei de leerling. "In alle geval is het Negoro niet," deed Tom opmerken, "want dan zou Dingo woedend blaffen." "Als het Negoro niet is, waar zou hij dan toch kunnen zijn?" vroeg Mevr.
"Die oude Tom is misschien niet veel waard, maar de andere zijn vier kloeke snaken, die veel geld zullen opbrengen op de markt van Kazondé!" "Dat zal waar zijn, Negoro!" antwoordde Harris. "Vier flinke negers, gewoon aan den arbeid en zoo geheel anders dan het domme vee dat we uit het binnenland krijgen! Je zult ze duur verkoopen, daar kan je zeker van zijn!
Men kon zien dat hij volstrekt niet onverschillig was voor den toorn van het krachtige dier. "'t Is Negoro niet!" zeide Hercules. "We verliezen niets met den ruil!" antwoordde Bat. "Neen," zei de leerling, "'t Is waarschijnlijk een inboorling die ons het onaangename van onze scheiding zal besparen. Eindelijk zullen we dan toch eens te weten komen waar we juist zijn!"
Evenwel was het zaak den toestand onder de oogen te zien en de dingen in het ware licht te beschouwen. Dit deed Dick Sand, maar vroeg daarbij aan God, uit het binnenste zijns harten, hulp en bijstand. Welk besluit zou hij nemen? Op dit oogenblik verscheen Negoro op het dek, dat hij na de ramp verlaten had.
"Negoro ruikt, niet waar?" antwoordde Dick Sand, die den arm van den ouden neger aangreep en hem een teeken gaf om zacht te spreken. "Negoro, mijnheer Dick. Zou 't niet kunnen zijn, dat hij ons spoor gevolgd heeft?..." "Ja, Tom, en dat hij op dit zelfde oogenblik niet ver af is?" "Maar.... waarom?" zei Tom.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek