Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Toen Nancy zich bij hen voegde, keken zij juist onder het voortloopen om zich heen als menschen die iets verwachten, maar vermoeden, dat hun verwachting niet in vervulling zal gaan.
»Hij sprak in vollen, woedenden ernst,« antwoordde Nancy, haar hoofd schuddend. »Als zijn haat gewekt is wordt hij een man om bang voor te zijn. Ik ken er veel, die erger dingen doen, maar ik luister liever twaalf maal naar die anderen dan één keer naar Monks. 't Wordt laat en ik moet thuis zijn, voordat iemand vermoedt, waar ik geweest ben. Ik moet gauw terug.«
Zachtjes deed hij met een sleutel de deur open en ging met lichten stap de trap op; in zijn kamer draaide hij 't slot van de deur tweemaal om en schoof er een zware tafel vóór; daarna trok hij de bedgordijnen open. Nancy lag half gekleed op het bed. Zijn komst had haar gewekt, want zij rees met een schuwen, verschrikten blik op. »Sta op!« zei de man.
»De jongen moest, net als de anderen, zien dat hij wegkwam,« viel Nancy haastig in, »en ik zeg nog eens, ik hoop, dat hij dood is en weg van alle ongeluk en weg uit jullie handen dat is te zeggen, als 't geen kwaad kan voor Bill. En als Toby er goed is afgekomen, zal Bill ook wel veilig zijn, want Bill is altijd twee Toby's waard.«
Haastig verborg hij de horloges en juweelen onder zijn kleeren. Een klop op de deur schrikte hem op. »Wie is daar?« riep hij met schrille stem. »Ik!« antwoordde de stem van den Vos door het sleutelgat. »Wat is er?« vroeg de Jood ongeduldig. »Nancy vraagt, of we hem op moeten pakken en naar 't andere huis moeten brengen,« zei de Vos. »Ja,« antwoordde de Jood, »waar ze hem maar krijgen kan.
»Dat zal 't zijn,« zei de Jood fluisterend. »St!« Terwijl hij sprak, kwam Nancy binnen en nam haar vorige plaats weer in. Haar oogen waren gezwollen en rood; ze schoof heen en weer, schudde haar hoofd en barstte na een oogenblik in lachen uit. »Daar! nou hebben we d
»Dat is de jongen, die je hebben moet,« antwoordde de Jood heesch fluisterend, terwijl hij zijn vinger tegen zijn neus legde en verschrikkelijk grijnsde. »Hè?« riep Sikes. »Neem hem, Bill!« zei Nancy. »Ik zou 't zeker doen in jouw plaats. Hij is misschien niet zoo geslepen als de anderen, maar dat heb je niet noodig, als hij maar een deur voor je open doen kan.
De minzame toon van het antwoord, de lieve stem, de vriendelijke manier van doen, de afwezigheid van elk teeken van trots of geprikkeldheid, namen Nancy als bij verrassing in en zij barstte in tranen uit. »O juffrouw! juffrouw!« zeide zij en sloeg haar handen hartstochtelijk voor haar gezicht, »als er meer waren zooals u, zouden er minder zijn zooals ik dat zeg ik dat zeg ik!«
Sikes merkte op norschen toon op, dat hij, als hij niet meer kon krijgen, er maar mee tevreden moest zijn en Nancy maakte zich klaar om met Fagin mee te gaan, terwijl de Vos en Charley de eetwaren in de kast zetten.
Terwijl deze en vele andere lofspraken op de voortreffelijke Nancy werden gehouden, zocht deze jonge dame zoo vlug ze kon, het politie-bureau op, waar ze, ondanks een lichte natuurlijke schuchterheid, nu ze zoo alleen en onbeschermd door de straten liep, spoedig veilig aankwam. Zij ging er langs den achterkant binnen, klopte zachtjes met den sleutel op één van de celdeuren en luisterde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek