Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 oktober 2025
»'t Scheelde weinig of het Stoomhuis was getroffen!" zei de ingenieur. »Toch moeten we blijven, want 't is hier nog veiliger schuilplaats dan die der boomen!" »Laat ons dus blijven," antwoordde kolonel Munro. Op dit oogenblik deed zich een geschreeuw hooren. Waren het onze metgezellen, die eindelijk terug kwamen? »'t Is de stem van Parazard," zei Storr.
»Die ze weten te overwinnen, als ze niet onoverkomelijk zijn," antwoordde Banks. »Welnu, geef dan raad!" »Wat is het geval, mijn waarde Munro. Al die trekdieren, die de kapitein opsomde, dat loopt, dat trekt, dat sleept, maar dat vermoeit zich ook. Daarenboven zijn ze koppig, weerspannig en hebben vooral veel voedsel noodig.
Toen ik mij voorover buiten de veranda boog, had ik gezien dat er zich een twaalftal van die dweepers op den weg geworpen hadden, met den vasten wil zich onder de raderen van het zware gevaarte te laten verpletteren. »Geeft acht! geeft acht! Terug," riep kolonel Munro, die hen beduidde zich op te richten.
»Ja, mijnheer," antwoordde Matthias van Guitt. »Zooals ik het genoegen had u medetedeelen, is mijn kraal niet meer dan twee mijlen van hier verwijderd, en mocht u hem met uwe tegenwoordigheid willen vereeren, zal ik zeer gelukkig zijn er u te ontvangen." »Ongetwijfeld, mijnheer van Guitt," antwoordde kolonel Munro, »zullen we u een bezoek komen brengen!"
Ten tijde dat de Sipayers opstonden, kommandeerde kolonel Munro het 93e regiment Schotsche infanterie. Hij maakte bijna den geheelen veldtocht mede, onder de bevelen van Sir James Outram, een der helden van dien oorlog, hij die den naam verwierf van »Bayard van het Indische leger", zooals Sir Charles Napier het bij proclamatie bekend maakte.
Het was mij niet verboden hen op hun drijfjacht te vergezellen, ofschoon ik een slechts weinig bedreven jager was, en ik voegde mij dan ook enkele malen bij hen. Ik moet niet onvermeld laten, dat kolonel Munro sedert het oogenblik dat onze reis een nieuw tijdperk was ingetreden, zich wat minder afgezonderd hield.
»Daar was het waar lady Munro en hare moeder zich moesten opsluiten. Tijdens den geheelen duur dezer gevangenschap, wijdde de jonge vrouw zich geheel aan hare lotgenooten toe.
Ik had de stem van Banks en die van den machinist herkend, die zooeven den gang was binnengetreden. Ik stond dadelijk op en ging mijn kamer uit. Banks en Storr waren reeds onder de voorste veranda. Kolonel Munro was er mij voorgegaan en weldra voegde ook kapitein Hod zich bij ons. »Wat gebeurt er?" vroeg de ingenieur. »Zie eens, mijnheer," antwoordde Storr.
»Dat er bepaald moest worden," antwoordde Banks ernstig, »dat de jockey, die het laatst aankomt, op staanden voet aan den eindpaal moet opgehangen worden!" »Dat is nog zoo'n kwaad idée niet!...." antwoordde kapitein Hod eenvoudig. En hij zou ongetwijfeld in staat geweest zijn, die kans in eigen persoon te wagen! Zoodanig waren de twee ijverige bezoekers van den bungalow van sir Edward Munro.
»'t Is te laat," antwoordde de sergeant. »'k Heb alle reden, trouwens, om te gelooven, dat de kolonel misschien een laatste maal, het tooneel van dien vreeselijken oorlog wil weerzien, dat hij de plek wil bezoeken waar lady Munro den dood en welken dood, gevonden heeft!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek