Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 oktober 2025
»Mijne vrienden," had kolonel Munro gezegd, »ik laat het geheel aan u over welken weg wij nemen zullen.... Laat mij er buiten. Handelt daaromtrent zooals gij goedvindt." »Maar mijn waarde Munro," antwoordde Banks, »ge moest ons althans ook uw meening zeggen...."
Dien morgen dus kwam een palki-ghari, een soort van slecht rijtuig met twee paarden en op vier wielen, dat onder de fraaie en gemakkelijke producten der Engelsche rijtuigfabrieken onwaardig was zich te vertoonen, mij op het plein van het Gouvernement afhalen, om mij even daarna aan de deur van den bungalow van kolonel Munro af te zetten.
Hij werd tot baronet verheven en zijn echtgenoote zou den titel van lady Munro verkregen hebben, indien de ongelukkige den 27n Juni, 1857 niet omgekomen was in den vreeselijken moord van Cawnpore, een moord op bevel en onder de oogen van Nana Sahib volbracht. Lady Munro. de vrienden van den kolonel noemden haar nooit anders, werd door haren man aangebeden.
Na den bungalow, waar lady Munro gelukkig geleefd had, de kazerne waarin zij meer geleden had dan alles wat men zich kan voorstellen! Nog bleef het bezoek over van den Bibi-Ghar, de woning waarvan de Nana een gevangenis maakte, waar zich de put bevond op welks bodem de slachtoffers in den dood vermengd waren geworden.
Zij waren beiden geheel verdiept in noodlottige herinneringen, die door niets konden uitgewischt worden. Wie weet zelfs of die herinneringen zich niet verlevendigden, naarmate sir Edward Munro en de sergeant het tooneel van den bloedigen opstand naderden.
Meer dan ooit werd kolonel Munro beheerscht door een geheime gedachte of liever een idée fixe. Hij had zich nu geheel aan ons blootgegeven. »Munro," antwoordde Banks, »'k heb je wel nergens over gesproken, maar 'k dacht ook volstrekt niet dat Nana Sahib zich in het presidentschap van Bombay zou ophouden. Het blijkt maar al te zeer, dat de overheid nogmaals bedrogen is.
Toen Banks den kolonel zich naar deze zijde zag wenden, greep hij hem bij den arm als om hem terug te houden. Sir Edward Munro zag hem vlak in het gelaat en zeide op vreeselijk kalmen toon: »Kom, laat ons gaan!" »Munro! ik bid je!...." »Dan zal ik alleen gaan." Er bleek niets aan te doen.
»Banks," riep Kolonel Munro uit, wiens gelaat plotseling een geheel andere uitdrukking aannam, »heb je dan vergeten, dat het mij, mij meer dan iemand anders, toekomt, dien man te rechten!
Blijkbaar had de een of andere gedachte, die wij eerst later zullen leeren kennen en niet de eenvoudige begeerte zich niet van ons te scheiden, den kolonel Munro overgehaald zich bij deze expeditie in Noord-Indië aan te sluiten. Banks en kapitein Hod deelden mijne zienswijze ten dezen opzichte.
Inderdaad was het niet onwaarschijnlijk, dat sir Edward Munro nog eenigen twijfel koesterde omtrent den uitslag dezer laatste worsteling tusschen Nana Sahib en de agenten der Engelsche overheid. Had hij gelijk tegenover hetgeen overtuigend bewezen scheen? De toekomst zal het ons leeren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek