Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
"Ik 'eleuf het niet," zeide Roggeveld: "die lange spier is ook al niet van 't echte soort en 't kon wel 'ebeuren dat hij zonder neus verder most reizen, in dat geval!" En zou je zoo schoot gaan zonder te brassen? Neen mannetje! je zelt me, zoo lang as je bent, op je knieën ekskuus motten vragen of op het mesje!"
De oude Martha volgde met een kruik bier, en een bord, waarop zich een bierglas, een wijnkelkje, een kommetje, een papiertje met zout, een peperbos, twee stalen vorken, een tinnen lepel en drie messen van verschillend fatsoen bevonden. "'t 'Zelschap zal zich motten behelpen," zeide laatstgenoemde, terwijl zij Mejuffrouw Bos hielp aan het dekken der tafel en het uitpakken van de trommel.
De een sprak kwaad over den dooie, de ander had het lijk gezien, beschreef de akeligheid van het verminkte hoofd. Aan de overzij hadden ze 't over 't aantal koetsen, dat rijk en arm allemaal motten sterven, over de weduwe, over de famielje. Een agent hield de ruimte voor de deur vrij. 't Duurde lang eer de kist kwam.
't Is niet, as of ie ze veur een vasten merktprijs kunt koopen: maar je mot ze zoo bij een occasie treffen: en wil je wel eleuven, dat ik er heel veur naer Alfen heb motten rijen, omdat ik hoorde dat er een boer weunde, die er een paer 'efokt had? Jao! vraeg het maer aan Meneer, die zal ook wel weten, dat het zoo gemakkelijk niet is, in dat geval."
"Beroerd weer," zei Peter. "'t Begint weer te motten." "Mogelijk," zei ik. "Wat dragen ze nou an?" "'t Lijkt wel een bed." "Ja een ijzeren bed." Het bed werd rechtop gezet tegen de deurpost, met twee pooten op de stoep, in de modder. Het was een oud, roestig bed. "Kijk eens, wat 'n grappig snoetje," zei Peter. Werkelijk een mooi snuitje, zwart haar, zwarte oogen en een brutaal mopje.
Ratten en houtwormen en motten en hoe al die roofdieren verder mogen heeten, werpen zich op hen en zij verroesten en vermolmen in droomlooze, liefelijke rust. Maar nu in den kouden Februarinacht laat de Majoorske de deuren van de wagenschuur openen.
"En as je dan vreemden over het buffet mot late gaan....!" zei het kind peinzend. "Wat ik nou nooit heb kenne begrijpen," kwam eens, onverwachts, de moeder, "dat is, dat jij dat fabriek zoo naar vondt.... een draadje zus en een draadje zoo.... ik heb wel anders de handen uit de mouw motten steken, toen 'k jouw jaren had!"
"Snauw nou zoo niet... Kan ik d'r wat an doen?" "Hoe komt 'n mensch an zóó'n gebit!... Je had met 'n rentenier motten trouwe! Je ruïneert de zaak met je tanden!" "Kan ik d'r wat an doen."... "Nou nog blerren ook!... Wil je me met rust laten!... Zal je me laten slapen! Is 't uit!... Is 't uit!... Ik heb d'r genog van! Wil je hebben dat 'k d'r uit spring!" Zachtjes huilde ze onder de dekens.
Volgens myn gevoellen groeydt de mot in de byen, uyt de natuer gelyck hy in veel ander saeken groeydt waervan men geen reden kan geven, ofte waerschinlyk komt de mot van kleene wiette vladders, die men motsytters noemt; dese vladders groeyen van de motten, want als de byen de motten uyt haer nest verdryeven, dan setten sy haer tusschen de randen van den korf en bedecken haer.
Hoe kan men thans de soorten bestudeeren of bevredigend determineeren van die menigte polypen, straaldieren, wormen van allerlei orden en vooral onder de insecten, waar alleen reeds de geslachten der dag- en nachtvlinders, motten, vliegen, sluipwespen, korenmotten, bokkevers, loopkevers en rozentorren zooveel verwante soorten omvatten, die in allerlei schakeeringen vrijwel in elkander loopen?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek