Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 oktober 2025
"Een school," zei hij, "werd de naam van de veilige plaats, waar de jeugd, nog niet bereikt door de zorgen des levens..." "Een verduiveld veilige plaats, zeg" mompelde Morten Kruse, en stootte Abraham aan, maar deze verroerde zich niet en vertrok geen spier; hij was zoo bang, dat iemand zou denken, dat hij niet stil zat. Nu dacht Abraham er 't meeste aan, dat hij No. 2 was.
HOVSTAD. ... het lot van zijn echtgenoote en zijn onverzorgde kinderen. MORTEN. Zijn wij dat, moeder? MEVR. STOCKMANN. Sst! ASLAKSEN. Ik zal dus het voorstel van den burgemeester in stemming brengen. DR. STOCKMANN. Niet noodig! Van avond ben ik niet van plan over die zwijnerij daarginder in de badinrichting te spreken. Neen; je zult heel wat anders te hooren krijgen. Wat is dát nu weer?
MORTEN. Neen, daar heb ik niks geen lust in. HOVSTAD. Ja, maar, wat wil je dan worden mettertijd? MORTEN. Ik zou 't liefst viking worden. EJLIF. Maar dan zou je toch een heiden moeten zijn. MORTEN. Nou, dan zou ik een heiden kunnen worden. BILLING. Dat ben ik met je eens, Morten. Dat is net wat ik óók zeg. Welneen, mijnheer Billing, dat meent u niet.
Nu had Morten de achterblijver eindelijk de kachel roodgloeiend gekregen, en 't was zoo warm, dat men in 't vrije kwartier alle vensters open moest zetten. "Wie heeft de kachel opgestookt?" vroeg de rector ook dadelijk, toen hij met de cahiers onder den arm in de klas kwam. Geen antwoord: maar toen hij 't weer vroeg, op strenger toon, antwoordde No. 1 van de klasse.
Kielland laat hier de geheele maatschappij, waarin hij leeft, nog eens de revue passeeren en resumeert. Daarom treden personen uit verschillende romans op: Abraham Løvdal, Morten Kruse, bankchef Christensen uit Gift en Fortuna, Thomas Randulf, een nakomeling van een der vrienden van schipper Worse, de jonge Garman, die aan Garman og Worse, de familie With, die aan Else herinnert.
MEVR. STOCKMANN. Die krijg je hier in de stad stellig niet bij elkaar. Kennen jullie niet een paar straatjongens?... zoo'n paar echte schooiers?... MORTEN. Jawel, vader, ik ken er een heeleboel. DR. STOCKMANN. Mooi zoo; breng er mij dan maar een stuk of wat hier. Ik zal eens eenige proeven nemen op straathonden ... soms zijn er merkwaardige koppen onder.
BILLING. Vindt u dat heerlijk? PETRA. Ja; dan slaap je zoo lekker. MORTEN. Zeg, Petra, jij moet wel erg zondig zijn. PETRA. Zondig? MORTEN. Ja, als je zooveel werkt. Mijnheer Rörlund zegt dat werken een straf is voor onze zonden. Poeh! Wat ben jij dom om zoo iets te gelooven. MEVR. STOCKMANN. Nou, nou, Ejlif! Neen, die is prachtig! HOVSTAD. Zou jij niet graag zooveel willen werken, Morten?
"Paragraaf vier," las Abraham, en deed alsof hij zijn neus vol snuif stopte: "De leerlingen moeten altijd schoon en netjes in de school komen. Jassen, mutsen, enz. moeten ze op de daarvoor bestemde toestellen hangen met inachtneming van orde en voorzichtigheid en Dezelve weer meênemen... Dezelve met een hoofdletter wat is dat?" riep Abraham. "De toestellen," stelde Morten voor.
"We zijn niet met ons twintigen; maar als er zooveel bij kwamen, als er nu zijn en nog half zooveel, en dan nog anderhalve gans en een ganzerik dan waren we met ons twintigen. Hoeveel ganzen waren er dus? O Morten!"
"Paragraaf 5," begon Morten met een zware stem, "in de school moeten de leerlingen dadelijk naar hun plaats gaan en nooit leven maken of onordelijk zijn. Zij mogen ook nooit hun plaats verlaten zonder uitdrukkelijke toestemming." "Nu, jongetje! zie je nu hoe een leerling zich in de klasse gedragen moet, hè? Vind je, dat er iets staat over 't volproppen van den kachel, hè? vind je dat? Hè?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek