Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
"Ik dank u voor uw toast, Mijnheer Mordtmann," riep Mevrouw Wenche vriendelijk. Hij boog stijf en zag haar wantrouwend aan. In een hoek van de ruime zaal zocht hij een plaatsje achter een étagère, waar hij in albums begon te bladeren, terwijl het gesprek in den kring om de vrouw des huizes heen weer vlot werd.
Al van dat onzalige diner, dat professor Lövdahl gegeven had, omdat hij vond dat het zijn plicht was, en omdat Mevrouw Wenche tot nu toe zoo onverholen haar onverschilligheid aan Mordtmann had getoond, al van dien blik, waarmeê ze den jongen vreemde dankte voor zijn hulp in dat groote gesprek over de school, van dat oogenblik af wist Carsten Lövdahl ook hoe het gaan zou, dat wil zeggen: 't kwam niet in hem op, dat het zóó zou eindigen.
"Maar lieve hemel! Mordtmann zal immers directeur worden. En hij heeft er immers verstand van, niet waar?" "'t Kan zijn van wel, maar 't kan ook wel zijn van niet. Het Engelsche huis, waar altijd over gepraat wordt, heeft nog geen aandeelen genomen." "Ja, maar je bedenkt niet alle voordeelen, die er aan verbonden zijn; Mordtmann, die zelf zoo'n inrichting in Engeland bestuurd heeft en die......"
"Och......" viel hij haar ongeduldig in de rede, maar zij legde de hand op zijn mond: "Ga nu heen, ga heen, lieve Mordtmann en kom over een paar dagen terug; we moeten beiden nadenken en alles overwegen. Laat ons niet in den roes van dit oogenblik onherstelbaar verdriet over ons zelf en anderen brengen. Doe nu wat ik zeg. Je weet wel dat ik gelijk heb."
En als ze dan dacht aan haar leven, zooals het van nu af worden zou met haar man, dan rilde zij van die leugens; en dan werd haar dat alles zóó walgelijk, dat het eenige, wat het beste in haar redden kon, een breuk was een breuk met alle gezonde, hartverscheurende smart, die daaraan verbonden was, en dan een nieuw leven hetzij dan zooals 't worden moest met Mordtmann.
Dat was de "blinde darm," die eindelijk losbarstte; hij was als altijd razend van verontwaardiging, als hij iets hoorde, dat op oppositie leek. Michal Mordtmann keek naar het opgewonden gezicht van den leeraar met zijn Engelsche kalmte en wendde zich daarna weer tot den jurist.
Ik ruik lont," zei Mr. Kahr. "De heer Mordtmann hoort zeker tot de moderne tegenstanders van de klassieke opvoeding. Ik wed, dat hij een hekel aan het Latijn heeft." "Ja, dat heb ik zeker!"
't Was alsof ze geheimen voor Moeder hadden; en terwijl Abraham zich gerust stelde met zijn vaders goedkeuring, dacht hij er niet veel meer over, dat zijn moeder de zaak anders zou beschouwd hebben. Maar zij was zoo vreemd in dezen tijd. Ze was eigenlijk zich zelf niet; want er was iets anders bij gekomen, behalve Mordtmann.
Maar van zijn eigen vaderland, de staatsinrichting daar, de strijd om de vrijheid..." "Politiek! Politiek! Moeten de jongens ook al politiek leeren?" klonk het van alle kanten en een nieuwe koortsachtige agitatie overviel allen. "Natuurlijk! Ja zeker, moeten ze politiek leeren," antwoordde Michal Mordtmann onvervaard.
Nu was de afspraak, dat consul With op dit oogenblik een vrij groote verlaging van 't honorarium van den chef Mordtmann zou voorstellen. Maar voor hij aan het woord komen kon, stond de jonge chef op; hij was uitdrukkelijk voor deze bestuursvergadering uitgenoodigd. "Mijne Heeren," begon Michal Mordtmann vrij en ongedwongen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek