Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
"Dat is het eenige, waarin gij ooit consequent zijt geweest, dat weet de Heer," mompelde Tante Chloe, die ongeduldig begon te worden, daar de vroolijkheid van den avond voor haar eenigszins was, zooals de Schrift zegt, "gelijk edik op salpeter."
Haar oogen vulden zich met tranen, toen zij haar broeder aanzag, maar zij schudde lachend het hoofd. "Boos? neen, o neen! Maar kom toch het is hier zoo koud." Hij nam haar hand; doch bij de kamerdeur gekomen, keerde hij zich nog eenmaal om, en zag naar het portret. "Let daarom op de kleur van 't haar, en is dat rood, dan dreigt gevaar," mompelde hij zacht voor zich heen.
Ditmaal hield Theresia zich stil en klaagde slechts door eenen smeekenden blik. "Uw vader?" mompelde Reimond. "Wat zegt gij van uwen vader? Ja, ik heb gedurende vele jaren achting en genegenheid voor hem gevoeld, maar hij is ondankbaar geworden en heeft mij ten laatste bespot en gehaat. Gij hebt evenwel daaraan geene schuld, mijn kind."
Holmes was wit van nijd en ergernis. "Wacht even," zeide hij, "u gaat te spoedig heen. Wij zullen natuurlijk alles doen om in zulk een kiesche zaak een schandaal te vermijden." Milverton zonk weer in zijn stoel. "Ik was er zeker van, dat u de zaak ook van die zijde zoudt bekijken," mompelde hij.
"Zoete dwaasheid!" mompelde Rodolphe, toen hij zag hoe Schaunard de geldstukken in even hooge hoopen opstapelde. "Droom en bedrog, dat is het leven," voegde de wijsgeer eraan toe. Marcel lachte. Een uur later lagen zij alle vier in een diepen slaap.
»Dwazen en vlegels," mompelde ik, toen ik hen achter den heuvel zag verdwijnen in een schrikwekkende vaart, »gij hebt uw verdiende loon. Ik had mij tegenover u een vrijheid veroorloofd, dat is waar, maar een beleefd verzoek van uwe zijde zou voldoende zijn geweest, om mij te doen afstijgen; maar mij te slaan....!" Het bloed kookte mij opnieuw bij de herinnering en haastig liep ik voort.
»Ha!« riep de man, met zijn oogen op Oliver gericht en plotseling terugdeinzend. »Wat is dat, voor den duivel?« »Neem me niet kwalijk, mijnheer,« zei Oliver, »ik liep hard naar huis en zag u niet aankomen.« »Dood en duivel!« mompelde de man, den jongen met zijn groote, donkere oogen aanstarend. »Wie zou dat gedacht hebben? Vermorzel hem tot gruis!
Ik behoefde hem niet aan te moedigen; de brave jongen boog zich over de glazen kasten en mompelde allerlei woorden en namen uit de taal der natuurkenners: "weekdieren, koppootigen, Gyproea. Madagascariensis," enz., alles door elkander.
Twintig, honderdmaal heb ik de ontzettende begeerte om hem te drinken moeten overwinnen! Maar neen, Axel! ik bewaarde hem voor u!" "Oom!" mompelde ik, terwijl groote tranen mijne oogen bevochtigden. "Ja, arm kind! ik wist dat gij bij uwe komst aan dezen kruisweg half dood zoudt nedervallen, en ik heb mijne laatste droppelen water gespaard om u weder bij te brengen." "Dank! dank!" riep ik.
Jean Valjean scheen aan een laatste weifeling ter prooi, en schier toonloos, buiten adem, hijgde hij meer dan hij sprak: "Thans nu ge alles weet, mijnheer, dunkt u, want gij zijt de meester, dat ik Cosette niet mag wederzien?" "Ik geloof, dat dit het best ware," antwoordde Marius koel. "Ik zal haar niet meer zien," mompelde Jean Valjean. En hij trad naar de deur.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek