Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Ons projectiel toch heeft op dit oogenblik nog een schuinschen stand ten opzichte der maanschijf. En de bedoeling is immers op de Maan voet aan wal te zetten?" »Zeer zeker," antwoordde Michel Ardan. »Geduld dan. Door een werking, die ik niet weet te verklaren, maar die niettemin bestaat, heeft ons projectiel neiging om zijn bodem naar de zijde der Aarde te richten.
Zoo hebben andere geleerden er over geoordeeld en ik doe het ook." »En heeft," vroeg Michel Ardan met onverstoorbaarbare kalmte »Herschel dan in 1787 geen menigte lichtpunten op de donkere zijde der Maan gezien?" »Zeker, maar Herschel heeft niet getracht dat verschijnsel te verklaren en er althans geen bewijs voor het bestaan van een dampkring der Maan uit afgeleid."
Daar wisten de anderen geen weg meê. 't Was alsof niemand hunner daaraan tot dusver een oogenblik had gedacht. »Om de waarheid te zeggen," sprak Michel Ardan, »ik vind het wel wat voorbarig, te vragen hoe men uit een land weg komt, eer men er in is." »Ik zeg het niet om achteruit te krabbelen," antwoordde Nicholl, »maar ik herhaal mijn vraag: hoe komen wij er van af?"
»Neen! duizendmaal neen!" antwoordde Barbicane. »Indien de richting van het projectiel maar goed was, zou overmaat van snelheid ons niet verhinderd hebben op de Maan te komen. Neen! wij zijn van den weg af geraakt!" »Waardoor?" »Ik weet het niet." Michel Ardan meende er ook zijn gevoelen over te mogen zeggen. »Wij zijn van den weg af dat is de zaak. Waarheen wij gaan raakt mij niet.
»Wij zullen je goed verzorgen," zei Michel Ardan. »Wij zijn verantwoordelijk voor je leven. Ik was liever een arm kwijt dan dat mijn arme Wachter een poot moest missen." Dit zeggende gaf hij den hond een kom water; het dier dronk gretig. Daarop vestigden onze reizigers hun oogen op de aarde en de Maan.
Er schoot niets meer over dan het projectiel in den reusachtigen koker te laten zakken en op de dikke laag schietkatoen te plaatsen. Maar vooraf moest het noodige in het verblijf der reizigers worden geplaatst. Als Michel Ardan zijn zin had kunnen krijgen, zou hij er een onafzienbare menigte nuttelooze vodden in hebben geladen.
»Gij moet het willen!" schreeuwde Barbicane met fonkelend oog en dreigende vuist. »Gij hebt ons in deze gevaarlijke reis gesleept, en wij willen weten waarom." »Ja!" voegde er de kapitein bij, »nu ik niet weet waarheen ik ga, wil ik weten waarom ik ga." »Waarom?" schreeuwde Michel Ardan, hoog opspringende, »waarom? Om bezit van de Maan te nemen in naam der Vereenigde Staten!
»Jammer maar," voegde Nicholl er bij, »dat het op de Maan zoo niet zijn zal." »Kom, kom," zei Michel Ardan, »als er bewoners zijn, halen zij adem. Als zij er zijn, zullen zij wel voor drie man meer zuurstof te missen hebben, al was het in de diepten waar deze door de zwaarte zal zijn opeengehoopt. Welnu, wij zullen dan niet over de bergen klauteren; dat is alles!"
De olympische schoonheid van het hoofd van Elia, de krachtige modelleering van de handen en de voeten, die uit het wollen gewaad te voorschijn komen, doen dadelijk denken aan de spaansche leerlingen van Michel Angelo. En daar men niet aan Berruguete wordt herinnerd, moet het werk worden toegeschreven aan Tordesillas of misschien eerder aan Bercera.
Diana bleef voortjanken. Bij onderzoek bleek, dat de hond niet gekwetst was; Michel Ardan gaf het dier een lekker kluifje. Wachter was nergens te vinden. Zij zochten en zochten in hoeken en gaten; eindelijk vonden zij hem in een verscholen hoek, ergens boven in het projectiel. Het beest bevond zich kennelijk in een treurigen toestand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek