Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Niemand toch kan vermoeden dat eene hoogere overheid dan de mijne dezen moord heeft bevolen." "Ik zelf, oom, ik kan nog niet gelooven dat mher Willem Van Loo zulk bevel heeft gegeven. Hij is toch ridder!" "Geve God dat gij u bedrieget; anders valt de pletterende verantwoordelijkheid geheel op ons.
Haar vader drukte haar de hand en meende haar te verlaten; de dienstmeid, door hem geroepen, naderde reeds om hare jonge meesteresse te vergezellen toen eensklaps de man, die op het kerkhof had gestaan, met vele buigingen tot hem kwam en onder vriendelijk glimlachen zeide: "God geve u alle heil, mher Wulf en u, jonkver Dakerlia. Welkom, welkom!
"Ja, die is in den stal op een paard gesprongen en is langs de Hoogpoort weggereden, als hadde hij den duivel achter zich ." "Zoo, zoo! En de zonen van mher Tancmar?" "Die zijn beiden niet in het paleis geweest en slapen waarschijnlijk nog, indien de helsche storm, die er op den burg heerscht, hen niet heeft gewekt." "Volgt mij, gezellen!" kreet Burchard.
En zijnen loop hernemende, zette hij de vervolging met nieuwe woede voort. Mher Ghyselbrecht had inderdaad de stadspoort bereikt en liep nu over het groote plein, dat men het Zand noemde.
Bij de deur hield hij mher Sneloghe met de hand terug, als schoot er een onrustwekkend gepeins door zijnen geest, en zeide: "Robrecht, indien gij door de zuurheid of de treurigheid uws gelaats gingt toonen dat dit huwelijk u bedroeft?
"Het zij zoo", antwoordde Robrecht, "maar roept eenige broeders, doet het lijk zooveel mogelijk van bloed reinigen, legt het op eene baar en verbergt zijn hoofd en zijne gruwelijke wonde met een linnen kleed." "Wij zijn u dankbaar, mher Sneloghe, voor uw Christelijk medelijden", zeide Ludgard.
"Zijt gij niet de wettige erfgenaam onzer vorsten?" vroeg Burchard, zeer aangejaagd en als door eene hevige blijdschap ontroerd. "Heeft niet deze Karel van Denemarken u de kroon ontroofd?" Willem van Yperen deed een teeken dat men de deur der zaal zou sluiten; dan zeide hij tot Burchard: "Mher Knap, spreek toch hier van zulke dingen niet.
"Welnu, men zal u hier wijn brengen", zeide de veldheer. "Verveel u niet, mher Vos, terwijl ik alles ga bereiden tot onzen geheimen optocht naar Brugge." Met deze woorden verliet hij de kamer, bij welker deur onmiddellijk eenige wapenlieden verschenen. Disdir zette zich dichter bij de tafel en legde het hoofd op de handen. Een glimlach speelde op zijne lippen; hij zegevierde!
De twijfel aangaande de vraag, welk gedrag de koning van Frankrijk in dezen strijd voor de kroon van Vlaanderen zou houden, bekommerde mher Willem evenwel zeer. Het Fransche leger was toch zoo dicht bij de grenzen van Kerlingaland! En daarenboven, Karel van Denemarken was door vleierij en door slaafsche onderwerping den koning niet alleen een knecht, maar tevens een lieveling geworden.
Van uit de Steenstraat kwam, zonder dat hij het bemerkte, een ander ridder hem te gemoet. Deze, hem bereikt hebbende, klopte hem gemeenzaam op den schouder en zeide: "Nu, mijn vriend Disdir, wat benevelt toch uw gemoed zoo uitermate, dat gij bij dage dwaalt en droomt als een slaapwandelaar?" "Ha, wees gegroet, mher Willem Van Wervick", antwoordde Disdir.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek