Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
»Goeien morgen...." knorde de administrateur binnensmonds. »Dat komt er nog bij, dat zoo'n lummel je goeien morgen mag wenschen!" »Mooi weertje vandaag, master Perry!" vervolgde Pygmalion luchtig. »Hum, ja.... Wat voer jij hier uit, luiaard?" »Zooals ge ziet, master Perry, ik wandel." »Zoo, wandel jij?" »Heb ik daartoe het recht niet, master Perry?" »Het recht, uilskuiken?" »Ja, het recht!
»We moeten met hèm maar uitscheiden!" zei de prefect. »'t Is duidelijk, de lummel is zoo doof als een pot!" En zonder de minste stemverheffing liet hij terstond er op volgen: »Je bent afgekeurd, vriend. Je kunt gaan!" Met een glans van blijdschap op het gelaat keerde Frederik Nottens zich om en wilde dadelijk zijn kleeren aandoen om heen te gaan. »Halt!" donderde de stem van mijnheer De Celles.
MEVR. BERNICK. Daar is ook veel veranderd, dat zal je zien. Oom Hilmar, weet u wat oom Johan mij vroeg? Hij vroeg of ik met hem mee wou gaan naar Amerika. HILMAR. Jij, zoo'n lummel die hier aan je moeders rokken hangt.... OLAF. Maar dat wil ik nu ook niet langer. U zal eens zien als ik groot ben.... U heeft het knapjes warm gekregen van de wandeling. DINA. Ja; het was een heerlijke wandeling.
Daar had de jeugdige ingenieur heel dikwijls het ongenoegen, zijn medeminnaar James Hilton te ontmoeten, een grooten lummel met rosachtig haar, blankwitte huid, en een met vlekken bezaaid gelaat, die machtig veel van groote zomersproeten hadden.
"Kom, op! En vlug ter been!" De neger stond met loome bewegingen op. "Steun je rug tegen dien wand daar," beval hem Uncle Prudent. Frycollin voldeed aan die lastgeving. "En gij, Phil Evans," ging de voorzitter van Weldon-Institute voort, "en gij, Phil Evans, klim thans op de schouders van dien lummel...." "Zal Frycollin sterk genoeg wezen, om mijn last te dragen?" vroeg de secretaris Phil Evans.
Hij pakte den jongen op en omhelsde hem, terwijl hij zeide: Pas op dat je het niet weer doet, want dan..... Dan geeft u me toch wéér een zoen! zei Sander, terwijl hij zelf zijnen vader om den hals pakte. Op eens riep hij: Kijk dien beer eens! Hij staat te kijken of hij van Lotje getikt is, zoo'n lummel!
Er was iets knoeierigs in dien jongen, iets van een gekramden schotel... neen, hy leek op 'n verfrommeld papier... neen, op ongestreken linnen... neen, op 'n gebruikt servet... neen, op ongaar brood... Och, wat weet ik het, waarop die lummel geleek! Ga naar een christelyke jonchelings-vereeniging.
Maar nauwelijks was ze toe, of een van de zes, een goedaardige lummel van bijna dertien jaar, rende er heen, en trapte met razende woede tegen het paneel, of de deur in elkaar moest. Dat was het antwoord van den jongen op de uiting van de volwassene. Toen holde de »schooier" natuurlijk weg. Maar wie had hem op dat oogenblik tot een schooier gemaakt?
Waarom had hij haar niet met meer beslistheid zijn hof gemaakt, waarom had hij niet beproefd haar heelemaal in te pakken en een afspraak met haar te maken of tenminste 's gevraagd waar hij haar weer zou kunnen zien! Dat zou toch ieder ander gedaan hebben!.... Ba, nee! hij was toch eigenlijk een lummel! Ze had hem zeker achter zijn rug uitgelachen om zijn gereserveerdheid.
Bernard bleef hem even aankijken. Toen schrok de jongen en hervatte schuw-haastig zijn werk. Lacht die lummel? lacht dat vervelende meubel? zei Bernard in zich zelf. Hij ging weer zitten werken. En 't slechte humeur en de ruzielust waren er ook weer. Hij verbeeldde zich nu aldoor dat ze fluisterden en ginnegapten over hem. Telkens keek hij schielijk op met toornig wenkbrauwfronsen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek