Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 oktober 2025
Onbewegelijk bleven zij staan om beter te zien en waarlijk, daar naderde het dier, en het toonde bij het bespeuren der drie menschen hoegenaamd geen verbazing. Het liep recht overeind, als een mensch, en bleef op korten afstand staan. "Te drommel, het is het schepseltje, dat Llanga uit de rivier gered heeft!" riep Max Huber, ten hoogste verwonderd. "Gelooft gij dat?" vroeg de voorlooper.
Tusschen de nog hooger oprijzende boomen stonden in zekere regelmaat hutten van stroo, zoodat men meenen kon in een straat te zijn en de geheele oppervlakte van dit dorp in de lucht was zóó groot, dat onze reizigers de grens er van niet konden zien. En daar liepen heen en weer een troep wezens, gelijkende op den beschermeling van Llanga.
Terwijl de overigen bezig waren het vlot aan den linkeroever vast te meeren en droge bladeren op te hoopen om er een vuurtje aan te leggen, vermaakte Llanga zich met naar die voorbijdrijvende plantenmassa te kijken. Daar kwam in de verte een vrij zware boomstam aandrijven, met de takken vol bladeren en bloesems en gedeeltelijk onder water.
"Kom, laat hem maar meegaan", hernam Max Huber. "Hij zal ons niet hinderen en met zijn kattenoogen ontdekt hij misschien iets, wat wij niet kunnen zien." "Ja, ik zal goed uitkijken!" verzekerde Llanga. "Goed, blijf dan dicht bij mij!"
Den volgenden morgen, 11 Maart, hervatten John Cort, Max Huber, Khamis en Llanga, geheel uitgerust, hun tocht. Nog waren zij niet ver gegaan, of zij kwamen op een plek, die ongetwijfeld dikwijls door groote dieren werd bezocht, want verscheidene platgetrapte paden liepen hier in allerlei richting.
"Wij moeten onmiddellijk aan het werk om een vlot te maken," zei Khamis, "wilt gij mij helpen mijnheer John, want mijnheer Max moet op de jacht, er is niets meer te eten." "Ja, ga je mee, Llanga!" riep Max, "wij zullen den oever eens langs loopen tot aan die kromming, wie weet of wij geen lekkere visch kunnen verschalken!"
"Alles heel mooi, Llanga!" zei de Franschman, toen de knaap zijn verhaal gedaan had, "maar wij sterven van honger; gij, die hier zoo goed staat aangeschreven, kunt ons zeker wel een ontbijt bezorgen."
De voorlooper richtte hier dadelijk een karavaan in en bijna in rechte lijn voorttrekkende naar het Westen, kwamen John Cort, Max Huber, Khamis en Llanga den 20en Mei in de factory aan, waar zij door hunne vrienden, die hen reeds als verloren hadden beschouwd, met open armen werden ontvangen. En dokter Johausen?... En het negerdorp in de lucht?
"Het zou hier volmaakt zijn", zei Max Huber, "als wij nu ook maar rustig konden slapen, maar daar zullen die verwenschte muskieten wel voor zorgen!" Maar Llanga wist daar goeden raad op.
Nadat het plan ook de instemming verworven had van Khamis, wachtte men tot het wat later in den avond en de dronkenschap in het dorp nog wat algemeener zou zijn. Eindelijk, omstreeks negen uur, verlieten Max Huber, John Cort, Llanga en de voorlooper hunne hut. Het was stikdonker buiten, de laatste toortsen waren uitgebrand. In de verte, aan den anderen kant van het dorp, klonk verward rumoer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek