Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
In geduldige houding stond ze bij de kachel af te wachten, wanneer het haar tante zou believen tot haar te komen maar heel geduldig en gedwee zag het er niet uit in haar hart. Er kwam een diepe zucht over hare lippen, toen de deur eindelijk geopend werd en mevrouw d'Ablong binnentrad, gevolgd door een dienstmeisje met eenige kleeren over den arm. Hoofdstuk IV. "Elsje" of "Lizzie."
Geen antwoord. Het meisje stond nog steeds op dezelfde plek, onbewegelijk als een beeld. "Kom, antwoord me," hernam mevrouw d'Ablong driftig. "Waarom kwam je niet, toen ik je riep?" "U hebt mij niet geroepen." "Heb ik jou niet geroepen?" En Elsje's tante keek verbaasd. "Wie anders?" Elsje haalde met een verlegen lachje de schouders op. "Lizzie," zei ze.
Elsje gehoorzaamde haastig en Emma zei vriendelijk: "Dag Lizzie, ik hoop dat je me eens op komt zoeken met Cécile." Toen snelde Elsje naar boven naar haar kamer, met den kostbaren brief stijf in haar hand gedrukt. De tranen sprongen haar in de oogen, toen ze het welbekende, beverige schrift zag op het adres en met haastige, trillende vingers scheurde zij het couvert open en begon te lezen.
En waar men het mooist kan zien, hoe de lucht langzaam helderder wordt met lichte strepen en heel kleine, lichtblauwe vlekjes en waar ...." "Lieve tijd Lizzie, wat bezielt je? Staat ze nu al te acteeren, Missy?" klonk opeens de stem van Cécile, die ongemerkt binnen gekomen was. "Dat is anders nu nog niet noodig. Bewaar dat maar voor van avond, dwaas kind."
"Ik vind hem zoo echt boerinne-achtig," zei Cécile met een opgetrokken neusje. "Wij kunnen haar heusch zoo niet blijven noemen. Ze kan wel "Lizzie" heeten dat klinkt veel ... veel netter. Ze moet toch heelemaal anders gemaakt worden, voordat ze met onze kennissen kan omgaan." "Nu ja, dat weet zij ook wel, is het niet, Elsje?" vroeg mevrouw d'Ablong zich tot haar nichtje wendend.
Elsje kwam naderbij met een gezicht, dat onverschillig moest heeten, maar waarop duidelijk te lezen stond dat ze zich weinig op haar gemak voelde. "Dit is Lizzie van den Berg, mijn nichtje van buiten. Ze logeert bij ons," zei Cécile, zich tot hare gasten wendend. "O, ik wist niet dat je een nichtje hadt, dat buiten woonde," zei de scherpe Louise. "Zeker verre familie, he?
Geen al te deftige Lizzie worden, hoor!" Hoofdstuk VII. "Ik bedank er voor!" "En wilt u dan vooral goed op hare manieren letten, mijnheer? Zorgen dat ze wat netter loopt en zoo verder? Ze behoeft juist niet zooveel dansen te kennen, als ze maar wat mee kan doen. Ik ben er op gesteld dat ze een klein beetje meer elegance krijgt en ze wil zelf graag haar best doen, is het niet Elsje?"
"Wie is daar?" riep Cécile, zich omkeerend. "O, Lizzie, ben jij het? Kom maar binnen." En alsof ze het niet onaardig vond, dat Elsje zag hoe vrij ze met haar neef omging, kuste zij hem hartelijk. "Dat was wezenlijk goed gemeend," zei Frits. "Je bent zoo kwaad niet, als je wel lijkt. En vertel mij nu eens, wie Lizzie is. Wij kennen elkaar al van van ochtend, is het niet, Lizzie?"
Emma moest tweemaal de vraag herhalen, die ze tot Elsje had gericht, zoozeer was deze in gedachten verzonken. "Ben je nog hier met Cécile's partij?" vroeg ze. "Dat denk ik niet," zei Cécile haastig. "En in ieder geval kan zij natuurlijk niet meespelen. Dan moeten we liever een ander zien te vinden voor die rol. Lizzie heeft stellig nooit comedie gespeeld; zij kan onmogelijk meedoen."
Ik vind het zoo overdreven van je. Elsje is immers een heel aardige naam en je doet er haar zoo'n verdriet mee dat je nog altijd Lizzie zegt! Zij doet zelf haar best om hier te wennen en zich naar mijn zin te gedragen, waarom wil jij nu ook niet een beetje vriendelijker voor haar zijn?" "Ik begrijp u niet, mama," zei Cécile, terwijl zij zich met een zucht in een gemakkelijken stoel liet vallen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek