United States or Spain ? Vote for the TOP Country of the Week !
Te vergeefs poogde Lili een gouden bordpapieren lier uit de handen te redden van den twaalfjarigen zoon des huizes, terwijl de beide bengels van neven op het punt waren tegen een groot wit kruis aan te klimmen, dat, in een hoek der kamer geplaatst, onder hun aanvallen reeds wankelde, Weg van dat kruis, Jan en Karel! Geef die lier op, andere Jan! brulde Paul.
Frédérique wachtte even, daar zij in de vestibule haren regenmantel moest aantrekken, en Dien kwam binnen om te vragen, of er belet was voor meneer De Woude Van Bergh. Ik denk van niet, Dien, vraag maar even in de serre. O, die onuitstaanbare jongen! riep Lili. Dat pedante être! Ach, hij is zoo kwaad niet, meende Paul; en volstrekt niet pedant.
Het was geen gebrek aan liefde, dat kinderen, zoo zij hunne ouders ontgroeid waren, die ouders niet meer konden voldoen, en het was ook geen gebrek aan liefde, dat die ouders hunne kinderen niet meer begrepen; het was slechts een wreede noodlottige wet, die hen noodzakelijk scheidde, die de teedere banden hunner liefde langzamerhand wel niet verbrak, maar ontwond, ontwond, tot zij los waren.... Zij had dit begrepen, toen Lili tegen haar geboudeerd had, omdat zij Georges lief kreeg; zij begreep dit ook nu, dat zij in Marie iets ried, waarvan zij nog niets verstond dan dat het later, ook tengevolge dier wreede wet, eene verkoeling, eene scheiding kon teweegbrengen, en zij zou het weldra begrijpen voor de derde maal, wanneer Jan eenige jaren ouder was geworden.
Zij dwaalde, jubelend van vroolijkheid, het huis door, plaagde Lili, plaagde Jan, pakte oude Dien bij de schouders, om met haar rond te tollen.
Dat is Freddy! sprak Betsy; beeldig, o beeldig! en zij wees mevrouw Van Erlevoort, wie al die weelde een weinig voor oogen schemerde, de stervende vorstin aan. Nu echter herkende de moeder haar eigene dochter in het bevallige, onbewegelijke beeld, ginds voor haar. En dat is Marie, en die andere, o, dat is Lili, onherkenbaar! Wat een prachtige costumes, wat een moeite!
Kom Lili, een ode aan den wilg. Ik schijn niets meer te kunnen zeggen, of jullie lachen me uit, antwoordde Lili verstoord. Ik schijn al zeer bespottelijk te zijn.... En het regende plagerijen op Lili en kersen in een ieders schoot onder een algemeen gelach. De weg klom, terwijl duinachtige verschieten verrezen.
Daarop zetten de meisjes zich bij elkander neder en Lili wilde ook gaarne een kopje, heur afternoon-tea, al had ze niet gebaggerd in de vuiligheid. Wat is het hier donker, Lili, hoe heb je hier kunnen zitten lezen! Het is om je oogen te bederven! riep Marie. Ik heb ook niet gelezen, antwoordde Lili, genietende in haar dolce-far-niente. De freule heeft zitten peinzen! spotte Freddy weêr.
Maar bezwaren; hij had ze... Lili was nog zoo jong, nog zoo een echt kind; was het niet beter, dat ze zich nog niet bond en liever eens rond bleef kijken, of de ware Jacob niet ergens anders school?
Ten minste, als je ons niet liever kwijt bent... Wel neen!... Je weet wel beter, nietwaar... Die Lili is ook zoo ongezellig om alleen beneden te gaan zitten... Lili antwoordde niet; het was immers niet haar beider gewoonte des namiddags op haar kamer te blijven, en Marie zelve was ongezellig dit te doen.... Is het een geheim wat je schrijft? vroeg Freddy met een blik naar de beschreven vellen.
En zeg hem, dat Dien hem een lieven jongen vindt, met zijn klein snorretje... Zal je het doen? Zal te het doen, ondeugd...? Zij pakte Lili, die weêr schaterde, schertsend bij den schouder. Ja, ja, Dien, ik zal het doen. Maar je hoeft me niet zoo te schudden, ai!... Nacht Dien! Nou, nacht dan, schatjes!... Cht, kind, lach toch zoo niet... De oude lui zullen wakker worden... Cht! Cht! Ik ga... stil!
Woord Van De Dag