United States or Liechtenstein ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar de jongste, Lili, was in haar naïve bewondering van alles wat zij zag verrukkelijk en het was moeielijk niet te lachen als zij na ontvangst van het avondmaal zeide: "Please some more." Te huis ging ook alles goed. Alleen begon Grischa te fluiten onder het ontbijt en, wat nog erger was, hij wilde de Engelsche gouvernante niet gehoorzamen, toen deze het hem verbood.
"Nu heeft u alles en u wilde reeds wanhopen," zeide Maria Filimonowna en wees op de strijkplank. Er wordt zelfs een uit stroo gevlochten badhuisje gebouwd. Lili liet men het eerst baden. En nu begon, ofschoon vooreerst bij gedeelten, haar verwachting van een, zoo ook al niet onbezorgd, dan toch behagelijk landleven zich te verwezenlijken.
Tot morgen dus... Adieu tante! Dag Lili, Georges, Marie. Dag Freddy! Dag Paul, amuzeer je. Tot morgen, antwoordde Freddy koel en zij legde achteloos hare vingers in de hand, die hij uitstak. Met een zeer ontevreden gevoel over zichzelven, in een onbehagelijke stemming, wandelde Paul de Princessegracht af, op weg naar de stad.
Marie echter vatte haar bij de handen en dwong haar op te zien. Lili, hoe kan je toch zoo onverstandig wezen! berispte zij met haar zachte, doordringende stem. Je maakt je immers akelig voor niets... Zoo kan men op het laatst niet meer met elkaâr omgaan en geen woord meer met elkaâr spreken; van alles maak je tegenwoordig een scène. Lili hoor nu! Ach, toe, laat me nu alleen...
Hij nam Betsy's verzoek dus aan met heimelijke vreugde, uiterlijk echter met zekere neêrbuigende welwillendheid, als gevoelde hij nog wel een zweem van krenking over Henks weigering, en als wilde hij gaarne Betsy gelegenheid geven de onhartelijkheid van Van Raat goed te maken. Hoofdstuk XVIII. Lili was boos, zeer boos; haar lippen beefden en de tranen welden haar bijna in de oogen.
Een paar dagen daarna, toen Frédérique meende, dat Paul reeds terug naar Bodegraven was, ontmoette zij hem opnieuw, bij de Verstraetens. Opnieuw voelde zij, dat zij bleek werd, maar het was niet zichtbaar in de schemering van den namiddag. Zij zaten allen in den grooten salon en Georges en Lili waren er eveneens. Frédérique groette; ook aan Paul, die was opgestaan, reikte ze de hand.
En nu zien ze het nachtlampje veel te vroeg! klaagde Marie. Waarom heb je dan toch zoo geteut? Zoo! Ik heb het eerst je gezegd voort te maken. Georges en Lili waren luidruchtig de kamer binnengevlogen. Opnieuw die bewonderende stilte.... een zacht gefluister, een fijn lachje, een kus.... Marie proestte het uit. Ik hoor lachen, ik hoor lachen! gilde Lili, Ze zitten hier ergens verscholen.
Zoo dreef de middag langzaam voorbij onder Lili's stille bouderie en geen visites kwamen die doffe rust verstoren, toen er over vieren gebeld werd en Dien Georges De Woude binnenliet. Lili was geërgerd; Dien had hem best eerst kunnen aandienen en hem niet dadelijk in den salon laten, meende zij. Zoo intiem kwam hij toch niet bij hen aan huis.
Gelukkige Lili, die zoo vrij mocht weenen, die zoo vrij al in jubelenden overmoed, mocht uitroepen: Wat kan ons mevrouw Eekhof schelen, als we van elkaâr houden! De tocht ging naar een boer, welbekend bij de Verstraetens. Langs den Loosduinschen weg, in de brandende zon, reed de volle Jan-Plezier, een enkele maal door de tram tegemoet gestoomd.
Hij was nu nog satyrisch-voor-den-gekhoudend, noch pedant, hij praatte zelfs met een ongewone zachtheid over menschen, waarover zij hem vroeger heel anders had hooren spreken. Die Georges en Lili! zeide hij en er klonk bij het uitspreken dier twee namen zoo iets vriendelijks in zijn stem, dat het haar verbaasde. Het is bepaald aardig ze met elkaâr te zien!
Woord Van De Dag