Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Zij was als een handwerkster gekleed, die weder naar het land terug begeert te gaan. Zij was jong. Was zij schoon? Misschien; maar door haar kleeding zag men er niets van. Haar blond haar, waarvan een vlecht te voorschijn kwam, scheen zwaar, maar was schier geheel met een leelijk, nauwsluitend en om de kin vastgebonden mutsje bedekt.
Het was alsof zij geen van allen meer aan het ongeluk dachten, toen Kruidnagel op eens zeide: Daar bedenk ik iets, patroon. Die twee schavuiten zullen leelijk staan te kijken! Hoe zoo? vroeg Jan. Wel, zij weten het woord niet Waarmede het letterslot gesloten is en kunnen dus de geldkist niet open krijgen.
»Dank je wel, dat zou maar aanstelling zijn, men moet niet willen schijnen wat men niet meer is." »Maar zich opzettelijk oud en leelijk te willen maken is ook niet goed." »Gij kunt gelijk hebben voor anderen, maar wat mij betreft, ik heb goede redenen om zoo te handelen als ik doe," hernam Claudine, onwillekeurig de oogen opheffende naar de teekening boven de piano.
Ze zag 't, en ze had nu een leelijk geneuchte, omdat ze 't gansche gestel omverre kon werpen, omdat ze moeder's oppersten hoogmoed kapot kon slaan. In deze mate was hare ontzenuwing gevorderd dat ze behagen vinden zou, op dit oogenblik, in moeder's leed. Ze zei: Laat Romaan met Madeleen.... Ik weet wat ik laten mag.
Ze wist dat als ze maar zelf diep en scherp gevoeld had, ze hem weer had kunnen winnen. En ze probeerde de rol van de hartstochtelijke te spelen. De ijsoogen lachten hoonend; maar ze probeerde het toch. Ze wilde hem niet verliezen. "Ga niet heen, Gösta, ga niet boos heen. Denk er aan hoe leelijk ik geworden ben. Niemand kan me meer liefhebben." "Dat doe ik ook niet," antwoordde hij.
Hij kent er maar twee; het eene is zoo prachtig schoon, als niemand op de wereld het zich kan voorstellen, en het andere is zoo leelijk en afschuwelijk, dat het niet om te beschrijven is!» Daarop tilde Ole Luk-Oie den kleinen Hjalmar naar het raam op en zei: «Daar zal je mijn broeder zien, den anderen Ole Luk-Oie! Ze noemen hem den dood!
«Hier is het heel goed om te eten!» zeiden de musschen. De duiven liepen om elkaar heen, zetten een hooge borst en hadden innerlijk haar eigene meening. «Zie je die kropduif wel!» zei er een. «Zie je wel, hoe zij de erwten inslikt? Zij neemt er te veel en dat nog wel de beste. Roekoe, roekoe! Wat is dat een leelijk, boosaardig dier! Roekoe, roekoe!»
"Maar laat ons nu eerst nog eens goed nazien, hoe we weer mensch kunnen worden. Wacht eens... ja juist. Driemaal naar het oosten gebogen en Mutabor gezegd, dan ben ik weer Kalif en jij grootvizier. Maar laat ons in vredesnaam oppassen, dat we niet lachen, dan zou de grap ons leelijk bekomen."
De stem van vader trilde over haar. Hoe komt ge zóo .... Vere, hoe komt ge zóo .... zóo .... mijn kind ....! Ze glimlachte stillekens voort. Ze zei: Dank u .... Dank u .... En ze wilde knikken, ze wilde in een vriendelijk doen haar aangezicht opwekken. Ze vroeg: Ben ik leelijk? .... Ben ik al leelijk?
En ze zei: Ja stout, en ondankbaar.... Och, weet ik nog wat er gebeurd is? Kijk me eens aan.... Ligt er ievers een leelijk speur in mijne oogen? Zwijg, lieve. Mij zie 'k dáar in een sterreken.... Ge zijt goed. Wanneer was ik laatst bij u? Een eeuw is 't geleden. Een eeuw, ja.... Herinnert ge u nog mij? Deugniet, die me lief zijt! Hij lachte luid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek