Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Marie had al de bloemen voor de vierde maal uit den rand van het lampje genomen, daar zij ontevreden over haar werk was. Emilie was onrustig en zette haar hoed op. Waarom heb je het nu niet gelaten? klaagde zij. Het is al zoo laat. We zullen nooit wegkomen op die manier. Marie's vingers tooverden opnieuw met de bloemen en zij slaagde ditmaal. Emilie beefde van opgewondenheid. Netjes!
Een levengevende macht was de hoogste macht. Men kon die macht God, Jehova, Allah, of hoe ook, noemen, de naam was onverschillig, het was die macht, die over de geheele wereld alles beheerschte. Het leven werd verder vergeleken bij het electrische licht, de uitwerking van die macht, die wij zien. Soms breekt door een of andere oorzaak het lampje, het licht gaat dan uit. Zoo ook met het leven.
De stroom maakte zulk een geweld, dat de gangen der grot er luid van weergalmden en de bewoners harer geheimzinnige vertrekken, in hunnen slaap gestoord, kwamen zien wat er gebeurde. Tien, twintig, dertig ... misschien wel honderd aardmannetjes, elk hunner voorzien van een brandend lampje, daalden van den steilen rotswand naar beneden en vroegen den stroom «wat hij begeerde?»
Alle volgende meisjes herhalen nu op hare beurt hetzelfde totdat zij alle, elkaar bij het kleedje vasthoudend, achter de vraagster zijn geplaatst. Deze vraagt dan aan de koningsdochter: Vr. Zal ik het lampje aansteken! A. Ja! Vr. Zal ik u uit den toren laten? A. Ja! Waarop allen roepen: Jenneke de tooverheks, Jenneke de tooverheks!
We zullen hun nachtlampje aansteken en er de bloemen omheen schikken. Dat zal touchant zijn! Gauw, haal je bloemen! Marie schaterde het uit en vloog gierende de trap af. Toen zij buiten adem terugkwam, had Emilie het lampje aangestoken. Marie schikte de bloemen, verschikte ze en verschikte ze weêr; het wilde niet gelukken. Doe het dan toch kalm! Je staat maar te gieren! maande Emilie aan.
Om zich van binnen te bezien behoeft men geen licht, en daarom nemen wij zonder schroom het lampje, en u vóórlichtende, treden wij de eerste kamer ter rechterzijde van de gang binnen. Een aardig vertrek. Net maar eenvoudig gemeubeld; tafel en stoelen, zooals gij ze in uw leven wel meer hebt gezien.
Men kon zich niet vergissen: het water stroomde met alle kracht binnen. Red u, riep hij, het water is in de mijn! En al roepende: "het water is in de mijn", greep oom Gaspard zijn lampje, want hiervoor zorgt de mijnwerker altijd in de eerste plaats, en snelde de gang in.
Bij een smokend lampje, in een kleine woning van het stadje Damme, zat, in diepe gepeinzen verzonken, een man, die, bij den eersten aanblik, in de volle kracht des levens scheen te zijn. Vóór hem, op eene schrijftafel, lag eene rol perkament, waarop hij, van tijd tot tijd, eenige regels neerschreef.
Ik herinner mij slechts, toen het licht werd uitgedaan en alleen een lampje bleef branden voor de gouden heiligenbeelden, grootmoeder, diezelfde wonderbare grootmoeder, die zulke prachtige zeepbellen kon maken, geheel in 't wit, omhuld met wit, bedekt met wit, hoog liggend op haar witte kussen, en toen, van uit de diepe vensternis de eentonige, rustige stem van Leo Stepanitsch: 'Beveelt ge, dat ik ga vervolgen? 'Ja, ga verder. 'Mijn geliefd zustertje, hernam Leo Stepanitsch met zijn langzame oude stem, 'doe ons een van die boeiende verhalen die gij zoo goed weet te vertellen. 'Zeer gaarne, antwoordde Scheherezade, 'ik zou u de geschiedenis van Prins Kamaralzaman willen vertellen, zoo gij ons daarvoor uwe toestemming wilt geven. Nadat zij deze had verkregen begon de Sultane Scheherezade als volgt: 'Er was eens een Tsaar die een eenigen zoon had... en duidelijk woord voor woord vertelde Leo Stepanitsch de geschiedenis van Prins Kamaralzaman.
Gewoonlijk lachte men om hetgeen hij zeide, of keerde men hem schouderophalend den rug toe; maar de sterksten hadden thans zelf hun kracht verloren, waarop zij zoo trotsch plachten te zijn en een ieder volgde het bevel op, dat uit den mond van den man kwam, dien men vijf minuten geleden nog bespotte; werktuigelijk reikte elk hem zijn lampje.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek