Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Ik herinner mij slechts, toen het licht werd uitgedaan en alleen een lampje bleef branden voor de gouden heiligenbeelden, grootmoeder, diezelfde wonderbare grootmoeder, die zulke prachtige zeepbellen kon maken, geheel in 't wit, omhuld met wit, bedekt met wit, hoog liggend op haar witte kussen, en toen, van uit de diepe vensternis de eentonige, rustige stem van Leo Stepanitsch: 'Beveelt ge, dat ik ga vervolgen? 'Ja, ga verder. 'Mijn geliefd zustertje, hernam Leo Stepanitsch met zijn langzame oude stem, 'doe ons een van die boeiende verhalen die gij zoo goed weet te vertellen. 'Zeer gaarne, antwoordde Scheherezade, 'ik zou u de geschiedenis van Prins Kamaralzaman willen vertellen, zoo gij ons daarvoor uwe toestemming wilt geven. Nadat zij deze had verkregen begon de Sultane Scheherezade als volgt: 'Er was eens een Tsaar die een eenigen zoon had... en duidelijk woord voor woord vertelde Leo Stepanitsch de geschiedenis van Prins Kamaralzaman.
Grootmoeders slaapkamer was een groot, laag vertrek, waartoe een klein trapje van een paar treedjes toegang gaf. Leo Stepanitsch zette zich dan in de breede vensterbank, waar men hem zijn avondeten bracht dat van de heerentafel kwam. Hier wachtte hij op grootmoeder die, zonder schroom voor de tegenwoordigheid van den blinden ouden man, haar nachttoilet in orde kon maken.
"Op dien dag, toen 't mijn beurt was om bij grootmoeder te overnachten, zat Leo Stepanitsch met zijn blinde oogen, gekleed in een lange blauwe jas en een doek om zijn schouders, reeds in de vensterbank bij zijn avondeten. Ik kan mij niet herinneren of grootmoeder zich uitkleedde in deze of in een andere kamer, ook niet hoe men mij te bed heeft gebracht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek